støðu um seg ganga. Umberingin, at hetta er ein uppgáva hjá landinum – gongur ikki longur. Og eg fari, um eg fái borgarans álit við kommunuvalið, at streingja á, at fáa loyst hesa óvirðiligu støðu, so

tey bæði týdningarmestu í mínum lívi. Tað var ein ógloymandi dystur, og tað er nakað, ið eg aldri fari at gloyma, og tvey mál í finaluni, tosa sína greiðu søk, segði Filippo Inzaghi eftir dystin í summar

hvørjum øðrum gleðilig jól, men gleðilig hjól. So sanniliga duffar “RUTH” við sama lag. Fyri 2021 fari eg at ynskja, at gamli rutubáturin endaliga verður lagdur, og at føroyingar fara at hugsa um sjálvbjargni

atburði. Sendingin í sjónvarpinum mundi nema við onnur enn bara meg. Men tvey ting, sum har vórðu søgd, fari eg at taka uppaftur og royna at seta sjóneykuna á. Har varð sagt, at “nógvir føroyingar koyra alt

in við áhaldandi herðingum er ikki implementering av fólksins vilja, men júst tað øvugta. At enda fari eg at loyva mær at spyrja eftir almennari upplýsing um hesar kollveltandi lógarbroytingar. Avmarka

nóg langt úti – eg fari ongan veg at seta meg inn í viðurskiftini í øðrum londum, tá ið nevndin ikki vil seta seg inn í okkara egnu stýrisskipan; ta vikuna, sum nevndin jollar sær, fari eg at lesa gerðabøkur [...] gerðabøkur og mál hjá fíggjarnevndini higartil. Síðani fari eg at heita á løgtingsformannin um at brúka mínar ferðapengar til ábøtur á umstøðurnar hjá tingmonnum, so vit til dømis hava tráðleyst net til taks

við bókum, ella vit settu hann av við deildina við okkara reyða Citroën Dyane, og hann segði: “Je fari at undirvísa...” Hetta hevur fleiri ferðir inspirerað meg, tá um okkara Fróðskaparsetur ræður: tað [...] eldsálirnar eru har! Framsókn vil styrkja og raðfesta univeristetsútbúgvingar í Føroyum, og hesum fari eg at virka fyri við fullum huga, um eg verði vald á løgtingsvalinum, hin 8. desember! Nógvir pápar

Føroyaland. Men so er ikki – ikki enn! Seinastu tíðina hevur kjakið í stóran mun snúð seg um tunnlar. Fari ikki at nýta orku upp á tað kjakið júst her, men lata arbeiðsbólkin fáa arbeiðsfrið fram til ólavsøku

fingið sosialin at endurgeva greinina í óbroyttum líki, hóast maðurin ikki longur er ímillum okkara. Eg fari at biða lesaran bera yvir við mær, men nú kann greinin eisini verða minningarorð um Jóhannes. Eg eri

er altíð lætt. Men eg má siga, at tað kemur óvæntað, at Alfred Olsen nýtir henda framferðarhátt. Tí fari eg at heita á Alfred, mín góða starvsfelaga, ikki í samgongu, men í Sambandsflokkinum: “Lat vera við