dygst inn við stólparótini til vinstru fyri seg sjálvan. 34) 0-1 NSÍ fær brotsspark, tí Gestur B. Dam togar Jan Ó. Ellingsgaard um koll eftir horna. 31) 0-1 0-1: Petur Knudsen Eftir besa NSÍ álopið í dag er

soleiðis at VÍF nú aftur er á odda. 35 min: 16-17: Enn hevur H71 ikki vunnið seg á javnt. VÍF togar og togar, men munurin sleppur ikki upp um tvey mál, áðrenn heimaliðið svarar aftur. 30 min: 13-14: Tað

seinsta málið í dystinum bara ein fátøk troyst. Stig komu eingi, og so er spurningurin, hvørt hetta togar huglagið hjá strandakvinnunum enn meira niður, enn tað hevur verið í seinastuni, ella um liðið nú

at vit mega varðveita hesa trúgv og fáa fyrigeving fyri alt tað, ið dag og dagliga troðkar á og togar og roytir í okkara syndiga kjøt. Nú eitt kvøldið skrúvaði eg lurtitólið á eina støð, ið kallar seg

eina høvuðsferðsluæðr. Her er stutt at ganga frá ferjunum hjá fólki, sum koma úr Suðri. Einasta, sum togar niður, eru parkeringsviðurskiftini, sigur Ernst Jacobsen. Hann vísir tó á, at teir hava nøkur par

áleið tað sama sum í fjør. Sum vit hava sæð í longri tíð, er tað útflutningurin av alifiski, sum togar samlaða útflutningsvirðið uppeftir. Eisini kann nevnast, at vit hava útflutt fyri 43 mió. kr. meir

sjógvurin tyngist Alt togar móti dýpinum Eg veit eg má fara Eg veit at eg kann Í undirhúðargjáum Fossar mín longsul Grópar upp tíðina Máar burtur óttan Og sjógvurin tyngist Alt togar móti dýpinum Eg veit [...] aldurnar taka meg Føli djúphavið darra Havið er í mær Er saltið í tárunum Og sjógvurin tyngist Alt togar móti dýpinum Eg veit eg má fara Eg veit at eg kann

tað er ótrúliga læruríkt at blíva foreldur at einum, ið ber brek. ? Ein fær onnur lívsvirði. Barnið togar teg niður á eitt einfalt støðið og vísir okkum á, hvussu gott, gevandi og friðfult tað einkulta í

á Landssjúkrahúsinum – og tað rennir alt meira saman millum teir ymsu partarnar í søguni. Deyðin togar í sjúka mannin, og stóra uppgerðin nærkast. Ein av sterku løtunum í hesum parti av bókini er, tá ið

sjálvur kjarnin ella essensurin er eftir: »altíð/ er/ barndómurin /frammanfyri/ sum ein/ hundur/ togar/ sletuna eftir/ ísinum /inn í /sólina«. Á einfaldasta hátt gerst malandi rørslan hjá filmsapparatinum