alin. Ein lítil gongd var til at hanga klæðir í. Annars var tað sera trongligt. Ein kabúss var til at hita rúmið við, men primus høvdu vit til at matgera á. Seinni batnaðu viðurskiftini tó eitt sindur. Tá

tey, og her møttu vit einum rættuligum blíðskapi. Tað gekk vist ein hálvur tími, áðrenn vit merktu hita í kroppinum hóast innihita og kókandi heitt kaffi. Vit høvdu í kikaranum sæð, at skip okkara var skolað

vera ‘hita’. Tað kemur fyri enn, at fólk fáa okkurt uppafturheitt til nátturða. Ikki uppafturhitað. Tá ið danskir fótbóltsspælarar ‘varmer op’, so verður tað á nýføroyskum til, at ‘leikararnir hita upp’ [...] kliniska orðið temperaturur skal nú eita ‘hiti’, sjálvt um vit fleiristaðni í Sibiria kunnu mála ein ‘hita’ upp á minus 57 gradir celsius. Fjarvarmin skal eita fjarhitin; varmadunkurin er sloppin við í orðabókina

hinir fingu Hendrik til hús. Hann var leiddur inn til Símun, sum fór í song við honum fyri at fáa hita í hann aftur. Hann var har norðuri nakrar dagar, til hann kom nakað fyri seg aftur. Kundi eins væl

landi, sum tú nú fert at ogna tær. v22 Harrin man sláa teg við tæringi, við hitasótt og brunasótt, við hita og turki, við svartaroða, og gulnan, og hetta skal søkja at tær, til tú ert avoyddur. v23Himinin yvir