áðrenn mamma so brádliga varð tikin herfrá, var hon í Danmark og vitjaði eina av døtrunum. Nú mamma doyði tann 9. desember, var hon byrjað at stákast til jóla. Hon hevði hongt jólagardinurnar upp og hevði [...] keypt allar jólagávurnar og fingið pakkað tær inn og navnaseðilin settan á. Kvøldið fyri sum mamma doyði, var hon til jólaveitslu á Blindastovninum. Í dag 15. januar eru 50 ár síðani mamma og babba blivu

strævið, mamma, tað havi eg mangan hugsað um, nú tá eg sjálv eigi børn. Tú var bert 37 ár, tá pápi doyði av sjúku, og tú sat einsamøll eftir við 8 børnum í aldrinum 5 til 17 ár. Eldri eg blívi, meira takki

Mamman og pápin høvdu sett sítt álit á Jesus, og gjørdu tey sítt til at vísa øllum sínum á Hann. Pápin doyði í 1994 og ein sonur teirra í 1996. Hetta var tungt hjá mammuni. Friður verið við minnunum um pápan

á Sandi. Har sleit hon sínar barnaskógvar. Var næstelst av fimm systkjum. Var sjálv tvíburi, hin doyði beint eftir føðingina. Mamma og babba møttust í Íslandi og gingu í hjúnalag 12. februar í 1950. Tey

mamma, Josefina Højgaard á Toftum, fylt 74 ár. Hendan føðingardagin kom hon ikki at uppliva. Mamma doyði 21. september í ár, og hóast hon tey seinastu árini hevði nógv brek at dragast við, so kom deyðin [...] gjørdi hon tó ikki her, men heima í himmalinum. Eg tosaði í telefon við hana um morgunin, sum hon doyði seinnapartin. Lagið var sera gott, hon helt, at nú gekk alt framá, og eg gleddist við henni. Tí komu

biografurin datt niðurfyri, tá øll kundu síggja filmar heima á sjónvarpi teirra. Pápi var ungur, tá hann doyði. Hjartað gekk fyri til endans. Mamma royndi at manna seg upp nøkur ár eftir hetta, tá Hugo Fjørðoy

fyri Snæbjørg, abbadidd. Tann, sum eg stúrdi mest fyri var Sandra. Snæbjørg hevði, beint áðrenn hon doyði, lovað Sandru ein býtúr, bara tær báðar og tað gleddi hon seg so sera nógv til. Tað vísti eg tó, at [...] har ein særandi sorg er at kenna, - um eitt bil, ja, so eri eg har. Vikuskiftið áðrenn Snæbjørg doyði, vóru eg, hon og genturnar ein túr í viðarlundini. Eg veit ikki rættuliga, hvat tað var, sum fekk

fyri Harranum styrkist ein aftur í gerandisdegnum. Í 1999 rakti sorgin aftur, tá yngsti sonurin Jan doyði. Lítlibeiggin, sum altíð hevði búð heima hjá mammu og pápa - og gjørdi hetta líka til tað síðsta.

Tit hugnaðu tykkum so væl í summarhúsinum hjá okkum í Gilleleje. Vit tosaðu við teg dagin fyri tú doyði, og tú ljóðaði so glað og frísk. Vit í Århus gleddu okkum so nógv til, at tú og babba skuldu koma

misti tú mammu tína, og 5 ár seinni í 1982, rakti sorgin aftur teg og pabba, tá sonur tykkara, Kitti, doyði av vanlukku bert 6 ára gamal. Tað var ein sorg, sum tú ongantíð komst yvir, men tú lærdi teg sjálvan