Aldurin er høgur, og sporini eru sjálvandi tyngri nú, enn tey vóru. Tey bæði fegnast um lívið og allar Guds gávur, sum teimum eru lutaðar, og um framtíðina og vónina, sum tey hava funnið í heilagu skriftunum

Hetta eru alt góð og stuttlig minnir. Eg havi altíð merkt tín kærleika og umsorgan fyri sam­komu Guds, serliga sam­komuni í Ebenezer, har tú hevur havt tína dagligu gongd. Sangur og tónleikur hevur altíð

plaga at brúka, t.d. fótbóltur og kano í ánni. Eisini er tað sera gott at koma vestur at læra meira um Gud og at styrkjast í trúnni. Her eru eisini nógvar vakrar gentir, sum vit kunnu hyggja eftir. Hvussu hevur

var í Føroyum, stóðu vit og pakkaðu fisk inni á Beta í Runavík. Spurdi tá ein av arbeiðsmonnunum: »Gud viti nær í Føroyar sleppa burturúr hesari kreppuni?«. Hann svaraði við fæstari sannføring: »Tú, føroyingar

eftir tí næstu njótingini, tí fullkomna nú´inum, tí vakra og tí ódeyðiliga. Og í Jerusalem finna vit Guds útvaldu jødar, sum við síðum skeggi, siðbundna jødiska búnanum og torah´ini syrgja fall tempulsins

tað gekk galið. Og so er tað sjálvandi ótrúliga spell, at prutlini oyðileggja honum náttarsvøvnin - Gud viti, hvussu hann fær sovið, tá vøllurin er longdur og verður opin alt samdøgrið! Ørgamaðurin má fáa

var borin út, varð sungið: Det er vemodigt at skilles ad for dem, som gerne vil sammen være, men, Gud ske lov, i vor Herres stad for evig samles de hjertenskære; ja, der er gammen at leve sammen, hvor

síni børn. Trý teirra eru løgfrøðingar, og eitt av teimum er eisini gift við einum løgfrøðingini. So gud viti, hvat tey tosa um, tá ið familjan kemur saman! Vit ynskja tillukku og góða eydnu framyvir. ó.

verður stúgvandi full, tí hetta verður eitt serstakt og forkunnugt kvøld, har Ísrael og útvalda fólk Guds, jødarnir, verða í middeplinum.

finnast um lond og samfeløg - mætari enn Føroyar, ið eru dottin sundir vegna rot innan í frá. At siga at Gud ikki skal blandast upp í politikk er tokutala. Um tú hevur eina trúgv, og hon ikki sæst aftur í ge