kommununi. - Borgarstjórin er klárur at tjatta við borgarar og at lurta eftir, hvat liggur teimum á hjarta. Á heimasíðuni hjá Eysturkommunu verður sagt í morgun, at øll eru hjartaliga vælkomin at brúka henda

tæna tveimum Harrum. Eg vænti tó ikki, at um ein av hesum borgarstjórum verður valdur, at hansara hjarta brennur minnið fyri sínum lokala øki, hóast hann ella hon ikki beinleiðis er borgarstjóri. Tað er

bæði støðini hava besta útbúnað. Býurin sleppur undan allari gjøgnumferðsluni til avskipan í býarins hjarta, og tey, sum eiga stóran part av innflutninginum, eitt nú sølumiðstøðir, handlar, heilsølur og bilsølur

tey, at eini 20.000 í øllum førum fara at koma til dystin og fara at stuðla sínum liði av heilum hjarta. Eins og tey gjørdu fyri tveimum vikum síðani, tá FK Sarajevo spældi returdyst móti Germinal Ekeren

at spæla lagið »Vøkunátt«. Meðan Brandur spældi og sang var tað eyðsæð, at hann hevur nógv upp á hjarta. Sjálvt tá ið hann ikki syngur, sært tú álvaran í hansara framførslu. Løgini hjá Brandi eru sera

høvdu Brandur og konan egna heilsølu. Brandur er annars útbúgvin bókbindari, men tónleikurin eigur hjarta hjá honum. Síðst í áttatiárunum gjørdist hann leiðari fyri Skansastovu, sum skuldi verið avloysari

vikuskiftinum bleiv ein kamratur hjá mær niðursligin av fimm monnum. Best við Svøríki: Fólkið. Tey eru hjartalig, vinarlig og uppmuntrandi. Og so tora tey at hugsa stórt. Keðiligast við Svøríki: Náttarlívið -

og mamman. Brandur í myrkamorreyðari troyggju. Ùti er kalt og nakað av vindi. Inni er móttøkan hjartalig og sum heild er alt sum í einum vanligum føroyskum heimi ein hósdag seint seinnapart í oktober.

eru rundkoyringarnar vorðnar mangar í tali, og í Bretlandi finnast tað fólk, sum veruliga av øllum hjarta ganga høgt uppí rundkoyringar. Felagsskapurin fyri teir bretsku rundkoyrings-fjepparararnar eitur

hon gekk soleiðis og hjálpti mær við at blíva ferðaklár, visti eg eisini væl, at tað var við tungum hjarta, at hon gjørdi tað, og at hon ynskti, at eg ikki skuldi avstað aftur longu. Eitt tað besta omma visti [...] Hann kallaði hana fyri »tann lítla konan við tí stóra hjartanum«. Og tað var akkurát hennara stóra hjarta og stóri kærleiki til øll síni medmenniskju og serliga familjuna, sum gjørdi, at hon var so nemm [...] innarliga eftir. Ein dag skal eisini eg møta ommu aftur, og til ta tíð vil hon liva víðari í mínum hjarta og upp á tann hátt vera við mær í øllum mínum gleðum og sorgum í lívinum. Friður verið yvir minninum