nakað við tað at gera, at maðurin, sum eg spældi yvirfyri lá sera aftarlaga, og tað dámdi mær væl. Niðri í Bosnia var ætlanin, at eg skuldi hava leiklutin sum hangandi álopsmaður aftanfyri Una Arge, men

heldur enn at hótta mótstøðumálið, fekk ein møguleika, ið var nett av sama slagi, sum hann avgjørdi niðri á Malta uppá, men hesa ferð fór skotið við síðuna av. Uni Arge, ið arbeiddi sum ein hestur, smekkaði [...] Í miðverjuni vóru Jens Kristian Hansen, Hans Fróði Hansen og Óli Johannesen sannir brandar, bæði niðri á svørðinum og í luftini. Sammett við ferðina til Baltikum fyri fýra mánaðum síðani var hugburðurin

sligin. Hesin tilburður fór fram á tann hátt, at ein sparkaði og slóð, meðan ein annar helt ofrinum niðri. Tann sparkaði og sligni maðurin breyt nøsina av tilburðinum, og ein ið kom honum til hjálpar var

»tepurt« í Ítróttarparkini móti Danmark. Hann var eisini venjari, tá kvinnulandsliðið í 1995 vann 1-0 niðri í Wales. Í málinum stendur føroyski landsliðsveteranurin Jens Martin Knudsen, sum man vera enn meira

soleiðis, at tað í 1. hálvleiki bara eina ferð var neyðugt hjá Jákupi Mikkelsen at vísa sínar dygdir (niðri við stólparótina, tá Burley royndi seg úr spískum í høgru). Gamaní øktist trýstið móti málinum, sum

men ongantíð gloymdi hann skemti og samskiftið við fjøldina. Tað kendist ongantíð, sum vit sótu niðri í salinum og hann stóð har uppi á stóra pallinum. Tað er so, greiddi Bjørn frá, at eg vil so fegin

eisini sera væl. Jens Tummas var tráðleysur. Bæði so og so. Hann hugnaði sær við at spáka og renna niðri í salinum millum áhoyrararnar. Framúr Framúr rockkonsert. Betur kann tað ikki sigast. Kjølar tóku

Svangaskarði, hugdu 3.450 at, og tá Malta vitjaði ? góðar fimm vikur eftir at Føroyar høvdu vunnið niðri á Malta ? vóru 6.642 áskoðarar, sum er met. Vónbrotna fjøldin var eisini stór, tá Kypros var á Sv

ferðina. ?Salka Valka? er ikki klædd innan við dýrum eksotiskum viði. Skjóttvaksandi grann prýðir niðri undir og her er hugnaligt. Tað sum vantar í dýr?um tilfarið verður givið aftur í hugna og karakteri [...] farin í land á lítlum oyggjum við gummibátinum og Freyja hevur verið við, so situr hon við fingrunum niðri í sjónum og nýtir lívið. Tey innføddu eru heilt vill við hesum lítla hvíta barni, og tey taka hana

stak gott, har var kalt, stilli og sólskin. At vit eisini búðu í igloum, tó ikki gjørdar úr kava, niðri við sjóarmálan og sóu ísfjøllini flóta framvið vindeygunum, gjørdu upplivingarnar ógloymandi. Tað