Mouritsen, Tórshavn, ein son. Hann var 52 cm langur og vigaði 3550 gr. 19. apríl fingu Andrea Danielsen, Sumba, og Rúni Dam, Tórshavn, eina dóttur. Hon var 52 cm long og vigaði 3550 gr. 19. apríl fingu Kari Petersen

Suðuroyarfjør at spæla seinasta dystin í bólkaspælinum. Fyrsta plássið hevði NSÍ longu ognað sær, tá Sumba ikki fekk mannað lið til dystin í Runavík, men sum støðan í bólkunum var, so var greitt, at besti

frágreiðing, og hon er einføld, vita teir at siga. Tað búðu einar fýra konur, sum ættaðar vóru úr Sumba, beint heimanfyri, so tað var so sjálvsagt, at ytstu húsini vórðu nevnd Munkurin. So tosa teir um

Elias Olsen, Hvalba, Carl Birgir Veyhe í Porkeri, Wenche Bech, Lopra, Jane Fríbjørg Ellingsgaard, Sumba, Harriet Hammer, Tvøroyri, Ann-Britt Borg, Vágur, Sára Tummasardóttir, Vágur, Anna Sofia Strøm,Tvøroyri

Lopransfjørður er samstundis einasta pláss í kommununi, har tað ber til at fera eina líkinda havn, tí Sumba er brimpláss burturav. ? Hartil kemur, at Lopransfjørður er sera vælegnaður til Havn. Tað er sera

olja. Í ár stóð vindorkan fyri 64%, gamla vatnorkuverkið í Botni stóð fyri 6% og sólorkuverkið í Sumba framleiddi 1% av streyminum hjá suðuroyingum. Broytingin merkist sjálvsagt eisini í oljunýtsluni.

325 fólk 36. Rituvík 322 fólk 37. Froðba 283 fólk 38. Hvalvík 257 fólk 39. Velbastaður 257 fólk 40. Sumba 254 fólk 41. Hvannasund 251 fólk 42. Kaldbak 251 fólk 43. Nólsoy 226 fólk 44. Norðdepil 171 fólk 45

um munin upp til Hilmar. Kvartettin arbeiddi væl saman og tað styttist fram til Hilmar. Komnir til Sumba so var munurin bert 35 sekund. Men knáur var hann, og tá Andrass, Bogi og Gunnar vóru við Núpin ávegis

vórðu teir fyri vanbýti, at teir ikki vunnu Woodkappingina í 1956. Í 1992 var talvfelag stovnað í Sumba. Hjalmar Thomsen, Dánjal Petur Djurhuus, Margo Joensen og aðrir settu gongd á. Teir hildu longri á

Didriksen. Leiðin gekk víðari til Hov, til Porkeri, á Vág, til Lopra, og síðan gjøgnum bergholið til Sumba. Her bleiv vent, og so gekk leiðin aftur gjøgnum bergholið, og á mál í Vági. Í oddinum bleiv eitt