sleppur ikki til arbeiðis!” Eg veit ikki. Men okkurt svakligt stingst upp á hesar bilførarar, tí eingin kann koyra á henda hátt, og ikki duga at hugsa sær, at vanlukka kann standast av sovorðnum atburði

kortið. Fyri heilt fáum árum síðan staðfesti man, at tað ikki gav nakra meining at hava eina lóg, ið eingin kortini helt. Tá var talan um lógina, ið segði, at tú hevði ikki loyvi at fletta í egnum kjallara

tingmenninar av. “Tað er munur millum afturgongd og búskaparkreppu.Og eingin ivi er um, at tit eru væl klárir um tað. Slett eingin. Tit, saman við fjølmiðlunum, áttu at havt víst varsemi við hesum orði [...] Skipið sigldi við fullari ferð. Tingmenninir allir og løgmaður vóru samankomnir niðri í lugarinum. Eingin stóð við róðrið, og lagnan rak fyri vág og vind. Hurðin brast upp, og tingmenninir hvukku við. Ein [...] dreingin. Ein eldri politkari rópti á dreingin og spurdi hann, hvat fjandin hann bilti sær inn. “Eingin skal fortelja mær, hvussu búskarparligu hugtøkini skuldu definerast. Eg veit væl, hvussu tey ljóða

mynd! Her lyftist upp vár andi.” Hetta stóð at lesa í Dagblaðnum jólaaftan í 1946. Yrkjarin var eingin annar enn ein av okkara mætastu yrkjarum, Mikkjal Dánjalsson á Ryggi. Og hvat er heimurin ikki broyttur

ting og -landsstýrismanning. Hetta er at fegnast um, hóast ynskiligast kortini hevði verið, at als eingin tørvur var á Tjóðveldi, tí vit høvdu rokkið málinum um eitt frælst Føroyaland. Men so er ikki – ikki

Rómbrævinum kapitul 8. Jóhannes sigur, at hann minnist serliga ørindi 1 í hesum kapituli: ”So er nú eingin fordøming fyri tey, sum í Kristi Jesusi eru.” ”Eg bleiv ikki frelstur um hetta mundi, men aftaná

ótrygga setan og parttíðarstørv. Ein er tíðin at tosa siðiliga, nú er tíðin at tosa við størri stavum Eingin skal missa í inntøku, tí tey eru í barsil. Øll hava rætt til trygga starvssetan og starv í fulla

úrsliti, at ætlanin bleiv broytt til tað betra, og vit fingu ein Sandoyartunnil við í keypinum. Hví er eingin á Vaglinum nú?

hvørt vikuskifti. Tá var bara ein matstova, Rio Bravo við Muldi á odda. Einki roks. Mitt í viku var eingin kjansur at ringja og “beyla”. Tú fekst fatur á einum strammum pápa, um tú ringdi, so tað kom ikki

samstarvaðu eisini við hiking.fo um at gera bólkaðar ferðir út í Nípuna, men tað vísti seg, at næstan eingin bókaði túr. Fólk fóru bara sjálvi avstað. ##med2## Ferðaskrivstovur fáa nógv, vit fáa einki — Vit