Tað, sum eg haldi vera so ræðuligt er, at myndugleikar og herfólkini hava logið, dripið og rænt frá hond. Teir søgdu okkum at londini í Europa vóru ræðulig at liva í, og at alt var nógv betur í Ukreina og

noyddan at boyggja seg fyri avtaluni. ? Tað er sannroynd, at heilsumál og vinnumál sjáldan ganga hond í hond, og avgjaldið rakar sjálvsagt mítt øki, bæði á sølu og framleiðslu síðuni, men eg fari at boyggja

- Tit skulu øll doyggja, eg drepi øll, rópti drápsmaðurin á Utøya, tá ið hann fór at skjóta frá hond í gjárkvøldið. Ein av teimum, sum yvirlivdi skjótingina, var Adrias Pracon, sum er skrivari í ungdó

Godset...” - Henda dagin hevði eg bíðað eftir líka síðan, at føroysku myndugleikarnir við síni kámu hond byrjaðu at klóra upp á teir brotnu rútarnar í Fámará, sigur Johan í Kollafirði, sum ásannar, at fyri

sitið í nevndini í felagnum. Og á fólki í býnum skilst, at hon hevur altíð verið fús at taka eina hond í við tí praktiska og dagliga arbeiðinum, m.a. við at taka sær av fótbóltsklæðunum eftir ein dyst

fyri hjálp, hevur hon eina góða vinkonu at heita á, umframt at 15 ára gamli sonurin eisini tekur eina hond í. Haraftrat hevur hon góðar grannar, sum vilja hjálpa til, um á stendur.

seg vilja arbeiða fyri teimum, ið bera brek, teimum gomlu og øðrum, sum hava tørv á eini hjálpandi hond. Og so byrjaðu viðmerkingarnar at hegla omanyvir Jónu. Brotið breiddi seg skjótt á facebook, tað bleiv [...] samfelagsbólkar, sum detta burturímillum. - Tað eru nógv í Føroyum, sum hava tørv á eini hjálpandi hond. Vit hava ikki verið nóg góð til at hugsa um allar føroyingar, tí vit hugsa altíð um tey sonevndu [...] Eg fái helst úr at gera komandi árini, tí tað eru nógvir føroyingar, sum hava tørv á eini hjálpandi hond. Vit mugu hava eina hugburðsbroyting, so vit automatiskt hugsa tey veikastu inn í okkara avgerðir

Guttorm Sørensen. Eina dagin Guttorm fór aftur á bátadekkið, gleið hann og loftaði sær við vinstru hond, sum brotnaði. Hann brúkti brotnu hondina í meir enn ein mánað umborð, eftir at læknin, sum helt hann

og Leven og eg skiftust um at stýra, tveir tímar í part. Tað var sera tungt at stýra bátinum vid hond. Vit máttu sita á sjálvari reyvini á bátinum, og hvørja ferð eitt brot kom, breyt tað yvir okkum.

og tað gekk ikki long tíð, til tað stóð á gomlum nøglum hjá felagnum í Gøtu. Við hegni og hepnari hond millum teir, sum áttu skipið og felagið hjá fiskimonnum, eydnaðist at gera eina avtalu, sum bar í