ungdómi og familjum, sum eru úti og fáa sær ein kaffimunn ella ein bita, hitta vit Jógvan Andrias Joensen. Vit eru staddir í Bøgata, høvuðsgøtan í skúlabýnum Bø miðskeiðis í fylkinum Telemark í suður-Noregi

avdúkað, men tað vildi ikki rættiliga bera til, tí dúkurin var fastur. Tá avtornaði noyddist Elinbert Joensen úr Oyndarfirði upp á skýmliga bønhúsloftið at smoykja dúkin av gjøgnum gluggan, og tá klappaði fjøldin;

tosa við spælararnar. Útskiftingarnar komu ikki fyrrenn tað manglaðu átjan minuttir, og tá Sámal Joensen kom á miðvøllin, fekk hann gott tak á. Hann fann inn á røttu støðuna, hann tordi at fara inn í nærdystir

at eitt so óheppið brek sum manglandi kelduávísingar skal skemma eina annars so henta bók. Annika Joensen

um føroyskan politikk, Klaus Rasmussen um skattalóggávu og oljuskatt og Martin Heinesen, Herólvur Joensen og Karin Toftegaard tosaðu um oljulóggávuna, føroyskan ídnað, útbúgving í ídnaðinum og um komandi

alt eftir førimuni ella dagsins møði og hýri. So ein penan dag kom annar skúlastjóri. Jóhan Petur Joensen (1906-65) ættaður úr Hesti og lærari í Ålborg. Sum eitt strok úr stóru verð, ið læt aðrar hurðar

Rasmussen skrivað, og ein tekst hevur Eyðun gjørt saman við Steintór Rasmussen og Jógvan Andrias Joensen. Hví ert tú farin at syngja á enskum? ? Í Frændum hava vit altíð sungið á føroyskum, tað hevur allatíðina

og ikki, so førdi hetta til, at glið kom á málið. Tó hendi so tað, at táverandi løgmaður Edmund Joensen legði lok á málið og til endans fór til danska forsætisráðharran við tí. Men so kom stjórnarskifti

er ein mynd frá 1. september 1994. Har standa fýra nývaldir landsstýrismenn (Lasse Klein, Edmund Joensen, Anfinn Kallsberg og Tordur Niclasen) ikki bara á tí »demoleraða« Skansanum, men eisini í glæmuni

ímillum, hvør skuldi taka politisku avgerðina. Tað verið seg Dam, Ellefsen, Sundstein, Petersen, Joensen ella Nyrup. Ein illgiting um, at hugmóðin á Fiskirannsóknarstovuni varð broytt, er tí púra burtur