fara, um tína sál so góða og kæra. Tú hevur okkum við søgum fylt, ta løtuna var alt so stilt. Ja hesa løtu tú segði frá, man alla søguna fyri sær sá. Góði abbi tú elskaður var, ikki minst av okkum, sum vóru

arbeiðspláss í landinum undir hesum umstøðum hevði kunnað mynstrað eina so hjartanemandi og gevandi løtu, sum henda seinrapart. Takk fyri tað. Matummælarar vórðu eisini bodnir við at minnast avrikini hjá

Hann, sum er uppreisnin, skulu vit hittast aftur. Góði, elskaði pápi í Himli. Vit koma til tín í hesi løtu, nú sorgin nívir. Harri, sum vit ganga lívsleið okkara, skilja vit ikki alt, sum hendir. Harri, tú

skjúrtu-og-flippu-mann, men bæði flippu-maðurin og eg vórðu bilsnir, tá ið Esbern bað hann umbera seg eina løtu og síðan fór yvir og at práta við meg ístaðin. Nei, Esbern gjørdi ikki mun á fólki, og tað gjørdi

minnist, at tá tú onkuntíð kundi gerast móður kropsliga, kundi tú bara leggja teg niður eina lítla løtu, løða, og so var tað áfram við fullari ferð aftur. Tú hevði altíð nógv jørn í eldinum, og alskurin

lívssekundið bæði vónarfylt og ógloymandi, hóast allan trega og harm. Tú situr eftir við kensluni av hesa løtu at tekkja tankadýpið í teimum lagnuløddu orðum úr Skriftini, frá teim gomlu profetunum í forum: »At

Mánamorgunin 20. desember frættist, at Klæmint var farin. Nógvir tankar fara fram-við eina sovorðna løtu: Tú hugsar um familjuna, sum hevði so stóran týdning fyri hann. Eisini leita tankarnir aftur í tíðina

á snórinum og eg í túninum, ella tá eg møtti tær, altíð so smílandi onkustaðni í býnum. Manga góða løtu sótu eg og Pól Jóhan og eisini Sigrid í tykkara heimi, ið eg seint komi at gloyma. Eisini eru eg og

og sjálvandi ynskti Jógvan, framúr musikalskur, sum hann jú var, at vit fyrst fóru at lurta eina løtu eftir frálíku kórunum. Hetta var ein góð og hjartanemandi løta. Vit vitjaðu eisini á restaurant Hereford

hetta fóru at verða hansara seinastu jól. Vit høvdu eini sera hugnalig jól. Einasta minus var – eina løtu – at Omba-Jack fekk mandluna. Hetta dámdi Døgg (sum er 5 ár, hon var 4 ár tá) sera lítið. “Eg varð