um ta dramatisku løtu, tá Góðnes brotnaði tvørturav, hetta lemjandi ljóðið av stálplátum sum skrædnaðu í sjónum, og hvussu skjótt hetta skipið so fór undir kav. Aftaná var tigandi løtu, hann vendi sær við [...] túr, heim gjøgnum býin, oman á Kongabrúnna og niðan aftur. Heilsast, biðja góðan dagin, práta eina løtu, og so aftur til hús. Hans Jákup búði úti á Velbastaðvegnum og eg í Hornabø, so hóast vit ikki kendust

ókent hjá føroyskum mjólkarframleiðarum var, at mjólkin skuldi kølast niður í eini 2-3 stig frá fyrstu løtu. Frammanundan hevði onkur kølt mjólkina við vatnkølarum, men hetta var ikki nóg mikið. Fyri at undirstrika

var so sjúkur. Og so her til seinast, at tað var so væl lagað, at tú vart hjá honum í hansara síðstu løtu ? at hann doyði í ørmum tínum. Tað var vælsignað. Tú vart eisini sera takksom fyri hjálp frá versoninum

stjórnina, so skaraði hann framúr. Gingu samráðingar trupult, ella stóð í botni, varð steðgað á eina løtu. Og so fór Anfinn mangan inn í eitt rúm við síðuna av, har hann ringdi til konu sína og tosaði ofta

vælkomna. Sum vit soleiðis sótu í friði og náðum, vórðu boð eftir Olgumostur, og eftir bert lítlari løtu, var hon ikki ímillum okkara longur. Hetta var ein harður smeitur hjá Jógvani og familjuni, og ikki

vælkomna. Sum vit soleiðis sótu í friði og náðum, vórðu boð eftir Olgumostur, og eftir bert lítlari løtu, var hon ikki ímillum okkara longur. Hetta var ein harður smeitur hjá Jógvani og familjuni, og ikki

sum um var tað frá barnsbeini av - so nær vóru vit og takksom eri eg fyri tað. Eg visti frá fyrstu løtu av, at tú vart nakað heilt serligt - ert nakað serligt, eg veit at tú enn ert her hjá mær/okkum. Vit

skulu børn fáa nakin, sundurskorin konufólk stungin upp í eyguni, tá ið tey skulu ó-hugna sær eina løtu í SMS, meðan tey vaksnu gera ørindi? Hvat halda foreldur og ommur og abbar um slíkt gestaltarí? Er

til lands, høvdu eisini møguleikar ligið í at fingið okkurt burtur úr innvølunum. - Eg ivist onga løtu í, at slíkar royndir høvdu verið viðvirkandi til, at vit fingu ein hægri upsaprís, sigur Jørgin Bech

upp á tallerkin. Tá eg ringdi til hansara og bjóðaði honum og diddunum til brunch, ivaðist hann eina løtu, tí, sum hann segði: Tað fer ongantíð at ganga - tær eru ongantíð í friði. Men hann var kortini lættur [...] skúmfidusinum, sleppur lítla Una, við himmalvendum eygum og myrkabrúnum sjokolátaskeggi eina lítla løtu í himmiríkið. Stovna pápafelag Ólavur eigur eisini 1½ ára gomlu Ingibjørg, sum tíverri er sjúk í dag