rin riggaði væl hjá heimaliðnum, og var tað serliga Lotte, sum gjørdi um seg í hesum endanum. Sum sagt, so var tað tó serliga í verjupartinum, at heimaliðið stóð seg væl, og megna tær at halda fast um
fyri tekniskt. Serliga er tað Vesna, sum megnar at spæla sera skjótan hondbólt, men sum so oftani sagt áður, so er Stjørnan meira enn bert tann eini leikarin. Ikki bert Regina Fleiri ferðir hevur verið
játtast til Klaksvíkar Sjúkrahús. Í sambandi við lágu játtanina til sjúkrahúsið hevur Karsten Hansen sagt sína persónligu meining við Helenu, men hann ætlar sær ikki at ávirka hana á nakran hátt. Hann vísir
botnliðið. Til dømis kunnu vit nevna, at Neistalið nærum forpurraði vónum strandinga um FM-heitið. Ella sagt á ein annan hátt. Tað var kanska júst sigur Neistans á StÍF, sum fekk fjarbúgvarnar at vakna úr dvala
hvørjum øðrum at síggjast skjótt aftur. Onnur hendingin var okkurt um ein tíma eftir, at eg hevði sagt danska vinmanninum farvæl og júst hevði sett meg niður við skrivaraborðið á Dimmalætting at fara undir
farin framvið. At steðga og práta bleiv verandi ein tanki. Heilt fáar dagar seinni, hevði ungi maðurin sagt lívinum farvæl. Hann takkaði fyri seg, júst á altjóða sálarheilsudegnum, og setti harvið ein varða
leggja fram misálitisuppskot á landsstýrismannin, um løgmaður ikki koyrdi hann frá. Síðani hevur hann sagt, at misálitisuppskotið eisini snýr seg onnur mál, so sum arktiska politikkin hjá landsstýrinum, sum
eri, og hvat eg geri. Men, tá tú stillar upp, og valøkið er allar Føroyar, kundi eg hugsað mær at sagt nøkur orð um meg sjálvan. Eg kann ikki biðja um tykkara stuðul – uttan at tit fyrst vita, hvør tað
bygdur úr sama gróttilfari – og enntá úr somu basaltflág, sum undirhaldstrappan í Vágsbotni. Mær er sagt, at henda basaltflá sæst í Mykinesi, Skopun, Kirkjubø og so aftur Yviri við Strond í Havn, haðani
Møllehave, ið er kendur fyri at vera hittinorðaður og at raka seymin beint á høvdið, hevur millum annað sagt nakað soleiðis: ”Tað er gott, um øll fáa tað betri, men tað er betri, um øll fáa tað gott.”