nú komin. - Vit royndu fyrst at boða frá. Fyrst í bløðunum, og síðani í brævið til eigararnar. Frá okkara síðu er onki skeivt fari fram. Hetta er í hvussu so er vanliga mannagongdin hjá kommununi og øðrum

ugum leivdum heima á Sandi, har heilt serligar umstøður eru at grava fram nýggja vitan um fortíð okkara. Í samstarvi við viðurkendar útlendskar granskarar stendur hann har á odda fyri forkunnugum vísindaligum

Í viðmerkingunum til uppskotið sigur Jóannes Eidesgaard, fíggjarmálaráðharri, at hóast búskapur okkara grundleggjandi er sunnur, og hóast føroysku peningastovnarnir ikki hava trupulleikar at halda lógarásettu

hendurnar og gera verkætlanir. - Nú, ið vit hava gingið her á triðja ári, kunnu vit bara staðfesta, at okkara vónir til skúlan hava hildið, siga teir tríggir og vísa á, at skúlin haraftrat hevur fleiri breytir

nevnda. Svarið er yvaleyst: Ramaskríggj, "Blokadur", levind og larmur v. m. Sjálvandi vónar ongin, at okkara allra snotusligu tunnlar verða stongdir, men eitt er vist, tað hevði ikki verði góðtikið, at slíkar

Hvat skal kommunan brúka hesar pengarnir til? Hvat er meira týðandi at brúka teir til, enn at geva okkara børnum eina góða skúlagongd? Tað verður í seinasta end eitt aktiv fyri samfelagið.

verið, høvdu 4.000 føroyingar sitið undir taki og sent Eysturríki heim til hús, heldur enn at 1.900 okkara treiskaðust móti veðrinum, tí vit vildu síggja eina endurtøku av Landskrona.

á gøtuni, og tapið kostaði eisini Josef Hickersberger starvið sum venjari. Men tað var samstundis okkara egna skuld, og tað noyddust vit at taka ábyrgdina av. Eisini hóast talan var um eina altjóða skomm

sær, at Víkingur ikki kann hótta teir í dystinum um europisku plássini. Nú fara vit so at tosa við okkara løgfrøðing, og síðani tosa vit við feløgini, og so mugu vit finna útav, hvussu hetta verður loyst

frammanundan hava gjørt við feløgunum báðum. Í so mongum øðrum viðurskiftum og umstøðum í lítla landi okkara tykist tað vera torført at finna saman í samstarv og kanska samanlegging, um tað so er politiskt