dagar, er væl skiljandi, at mikil peningur hevur ligið eftir teimum í landinum. Øll hava tey keypt sær mat, og allarflestu teirra hava leigað sær bústað, eru farin útferðir, hava keypt sær størri og minni lutir

annað upp á 15.000 krónur um mánaðin. Tað er tað sama, sum pensjónin er. Tá er onki roknað upp í til mat, klæði, atgongumerki, jóla-og føðingardagsgávur, okkurt atgongumerki til okkurt tiltak av og á. - Vit

matgerðin hjá skiparanum er vorðin viðagitin. Og hann er maður við visiónum. Ikki bara fæst hann við mat , uttan eisini gongur hann við størri ætlanum í høvdinum. Ein tann seinasta er at byggja út ferðavinnuna

fyri eini útgerðarhavn og fyri at kunna keypa vørur og tænatur úr landi í Føroyum so sum brenniolju, mat o.a. Hetta er eisini nakað, sum operatørarnir tosa um saman. Hann vísir á, at teir í løtuni eru við

so eviga gott. Trupulleikin er, at vit eru noydd at innflyta størsta partin av tí, sum vit brúka - mat, byggitilfar, bilar, heilivág, undirhald og so framvegis - og tí mugu vit hava útflutning at rinda

eru hvørja ferð, landsliðið spælir, t.d. samsýning til spælararnar, lækna, fysioterapeut, uppihald, mat og aðrar útreiðslur. Tað vil við øðrum orðum siga, at um vit taka stuðulssáttmálan við Atlantsflog

Johannes Bæk, Agda, kom oman til okkara, sum lógu á bátinum, og bjóðaði okkum niðan. Har fingu vit bæði mat og drekka og eitt kamar at sova í um náttina. Hon var sera blíð, og tann blíðskapurin kom sera væl

skelvandi av kulda, innikavaður í eini lítlari smáttu, sum riðar ytst á eggini, hvørki veit sær ráð til mat ella fløva og hartil hevur óvínir eftir sær. Men hin geniali leikstjórin fær okkum at flenna við tárum

so at liva á sama hátt. Átti hann ikki nóg mikið av peningi, so keypti van Gogh heldur máling, enn mat, sigur Hans Tórgarð. Upp á spuriningin um, hvussu ein fyrireikar seg til slíkan leiklut sigur Hans

eitt barnaheim og fyrstu vikuna fara vit út við eini kvinnu, ið fer út um náttina í bussi at býta mat út. Tá hon steðgar við bussinum, koma børnini á gøtuni rennandi og so fáa tey velling. Tá ætla vit