Norra, Svøríki og Finnlandi. Eisini síggja vit, at talið av teimum, sum gerast strongd, er hækkandi í okkara parti av heiminum. Ein møgulig orsøk til hesi viðurskifti kann vera, at tað er trupult at fáa arbeiðslív
og ikki serstøk áhugamál, átrúnaðarlig ella peningalig, sleppa at gera av, hvør ið skal stjórna okkara framtíð. Góða eyðnu við ætlanini Terje - at gerast borgarstjóri í Runavíkar kommunu. Og tá Tórbjørn
so er hon altíð fús at hjálpa. Av sonnum ein eldsál, sum vit í Havnardali eru fegin um at hava i okkara hópi. Eg skal vegna felagið ynskja Ellen hjartaliga til lukku við degnum og ynskja henni ein góðan
Onkuntíð, tá vit ikki áttu so nógv, keyptu vit okkurt til húsini, og tað var so gávan frá okkum til okkara. Edmund Williamson heldur tað ikki vera so lætt at keypa longur, tí nú er so nógv roynt gjøgnum árini
lagaðir rundan um tey, sum frá fyrsta degi hava verið fyri teimum størstu avmarkingunum, nevniliga okkara sjúku, veiku og gomlu. – Hetta kann ikki vera meiningin, tí málið má vera, at øll fáa ein frælsari
. Tað vil siga, at um í vit vilja byggja á Frúutrø ella á Villingardalsvegnum onkra aðrastaðni í okkara býarætlan, so skal landsstýriskvinnan góðkenna tað, sigur Annika Olsen, borgarstjóri í Havn.
marknað, sum ikki vil gjalda fyri góðskuna. Men úrslitið kann so aftur vera, at ov lítið fæst fyri okkara fiskatilfeingi, heldur hann. Hann sigur, at tað má vera eitt aðalmál hjá eini fiskivinnutjóð
nógv plast í náttúruni, og at hetta er til ampa fyri sjófugl og annað djóralív. – Høvuðsvinnur okkara dúva partvís upp á, at vit hava eitt tað reinasta havumhvørvið í heiminum. Tí er tað serliga
havt nógvar smáar avgreiðslur og leveringar, tó at størri leveringar sjálvsagt eisini hava verið til okkara føstu viðskiftapartar, sum hava ymiskt byggivirksemi í gongd. Helgi Kristiansen vísir á, at so skjótt
mugu tískil eisini verða til reiðar at taka ímóti útlendskum ferðafólki her í Suðuroy, og her kemur okkara felags heimasíða væl við. Her verður greitt frá Suðuroynni í breiðum høpi, og her verður víst á nógvar
