sjálvandi eisini at hava við sær, at vit, tá messan verður hildin, ikki eru sum hini. Vit hava júst gjørt okkara fyrstu mannfólka-kollektión, sum verður víst á messuni í Keypmannahavn. Og við tiltakinum í Føroyum [...] hvaðani íblásturin kemur frá, so fáa vit ongan stuðul. Tí lógin forbjóðar tí. Men høvdu vit tikið okkara kollektión til Danmarkar, og gjørt eitt tiltak har, so hevði ikki verið nakað í vegin fyri at fingið

dagrøktini, og annars at menna og dagføra hinar skúlarnar í kommununi. - Okkara hægsta ynski hevur verið, og skal framvegis vera, at okkara kommuna skal vera eitt stað, har bæði familjan og vinnulívið trívast

offensivinum. Onkur ting kundu gingið frægari, men vit hava eisini styrkt um samstarv og samkifti við okkara sáttmálapartnarar. Hvat er tað besta í ár: - Vit hava framhaldandi uppbygt samstarvið á almenna [...] tað diskuterað í stórum álvara, og tað hevur stórt signalvirði fyri keyparar og samstarvsfelagar okkara. Hvat hevur verið tað ringasta: Serliga seinna hálvárið hevur fiskiskapurin verið vánaligur, og tað

útlánum. Men ein stór minking er farin fram. - Óivað er tað soleiðis, at færri verkætlanir uppfylla okkara krøv í dag, tí útlitini gera, at færri verkætlanir lúka treytirnar. Her hava vánirnar alt at siga [...] fólk hava sum heild lítlar eftirstøður. Og tað vænta og vóna vit fer at halda fram, tí vit meta, at okkara kundar hava góðar lánsavtalur, sum tey hava ráð at gjalda, sigur Janus Petersen, sum heldur ikki

Og skuldu vit ikki fáa lodnuna aftur tá ið hon kom aftur? Men nú siga norðmenn og russar nei. Duga okkara embætismenn og fiskimálaráðharri ongantíð at siga nei? Her má vera ein millumrokning at gera millum [...] Barentshavi og nótabátarnar! Her í Gøtu dyrgja vit ikki eftir at fáa meira enn hinir, men eftir at fáa okkara rættvísispart. Eisini hesin kann sjálvandi verða torførur at finna fram til. Men skilagóð hugsan

“Føroyska flaggið fær altjóða nummar. Litirnir í flaggi okkara eru framvegis blátt, reytt og hvítt”. Nei, nei og aftur nei, litirnir í flaggi okkara eru hvítt, blátt og reytt. Litnumrini eru á tí fagurreyða

styrki til at taka skilagóðar avgerðir í samfelagnum, við fyriliti fyri og ábyrgd av okkara grannabørnum eins væl og okkara egnu eftirkomarum. At enda...áðrenn tit taka støðu til fosturtøku, gerið tykkum ta

tá kundi onkur trúð, at jødar eisini eru farnir at halda ”okkara jól”, nú gávur verða givnar, og ljósini brenna – júst, sum siður er um okkara leiðir. Henda hátíð gýðinga hevur tó onki við føðing Krists

festa á blað nøkur orð um mín kæra vin. Tung vóru boðini eg fekk hendan morgunin, tá elsti sonur okkara ringir og sigur, ”Babba, Jóa er deyður.” Tað var sum at alt steðgaði upp, stóð sum negldur mitt á [...] sinnið. Eisini eftir at vit fluttu til Danmarkar at búgva, høvdu vit samskifti millum heim teirra og okkara, og mangt gott hava vit notið av gávumildni teirra. Ongantíð fari eg at gloyma hendan mannin, sum

allatíðina, eisini tá ið vit eru deyð: ”Vit doyggja í allar ævir”. Ein óbeinleiðis viðmerking til okkara grindadráp er í yrkingini um pápabeiggjan, sum eftir krígslok mynstraði við einum norskum hvalastingara [...] einvegis gøtum inni í høvdinum á fólki”. Somuleiðis verður tað í einum øðrum teksti sagt, at land okkara er ”Eitt skínandi kristiligt ríki”, har tað ikki er pláss fyri sálarsjúkum ella samkyndum. Men vónin