var, at vit lærdu alt ov lítið. Ivaleyst er svarið upp á henda spurning nógv litað av, hvønn ein spyr. Mín greiða fatan er, at vit lærdu nógv, hóast vit ivaleyst kundu lært meira. Tíverri mistu vit hugin

at Walther skuldi bara verðið vanligur løntakari aftur? Slept felagnum fyri at sleppa í farloyvi, spyr Kimberly.

positiv og áhugað í hesum. Í dag kunnu vit næstan ikki ganga úti á gøtuni, uttan onkur, vit kenna, spyr okkum, hvussu tað gongur við verkætlanini. Hetta hevur uttan iva verið ein orsøk til, at tað hevur

tímir at vera rætta alla tíðina. Líða fólk av demens, kunnu tey gerast í villareiði, ivandi og óð. Spyr heldur um tað, sum viðkomandi fortelur. * Um hin dementi ikki kennur teg, kanst tú hjálpa viðkomandi

persónsskatturin í Runavíkar kommunu 151,6 mió. kr. ella 2 mió. kr. hægri enn í Suðuroynni.” Og ongin spyr: Hví man tað vera? Mít boð er, at fólkið í økinum, og teir sum frá tíð til aðra hava sitið í ábyr

úrslitið helst, at okkurt snilt handilsfólk ognar sær húsið til onkur endamál. - Hvør hevur so vunnið, spyr hann. Spurningurin er um húsið ikki var frægari farið sum eitt almannagagnligt hús mitt í Havnini

meiri enn lagt á, so ringir aftur. Hesaferð er tað ein av stóru tónleikafyriskiparunum í summar, sum spyr seg fyri. Hans Edward undrast, tí tað einasta viðkomandi hevur hoyrt til bólkin, er tað avmarkaða

man so ikki kjakast um átrúnað, sum hevur so stóra ávirkan á fólk, bæði privat og samfelagsliga?, spyr Heini. Sambært honum er tað ov lætt at siga, at »vit verða ongantíð samd, so tað nyttar einki at kjakast«

grundleggjandi latínska. Og tí er tað bara tápuligt at hoyra, at ein tjóðveldismann í Løgtinginum spyr, um vit nú skula hava danskt bolle-å upp í føroyskt. Nei, tað kemur slett ikki upp á tal, tað er ikki

og staðfestingar eru í greinini m.a. um djarvar bøndur, bakkamenn og sjómenn, samstundis sum Hanus spyr, “hvar er dirvið hjá okkara intelektuellu”! Tað er spurningur, sum verður standandi, til onkur gløggur