Tað er ikki so løgið, at óstortliga framferðin hjá formanninum í Finansiel Stabilitet hósdagin fær fólk at hugsa um seinastu bankabjarging, sum skapti so ring viðurskifti millum
má so taka málið upp, og tað ger hann við at seta hendan arbeiðsbólkin, sum skal leggja sítt álit fram fimm dagar eftir, at fíggjarkarmarnir komu fram. Um landsstýrið ikki tekur heildarætlanina
ikki vildi taka um endan, tá útlit kanska vóru fyri enn størri tapi fyri landskassan. At orðaskiftið nú fer at snúgva seg um fíggjareftirlit og vantandi innlit hjá føroyskum politikarum,
eingin orsøk til at nokta størri opinleika. Útgangsstøðið eigur at vera, at alt er opið, og innlit fæst í alt. Hví ikki? So má í hvørjum einstøkum føri grundgevast fyri, hví neyðugt er við afturlætnum
okkinum til løgmann framman undan fíggjarlógarviðgerðini var annaðhvørt »at reka fyrilitarleysan borgarligan sparipolitikk saman við Fólkaflokkinum ella at taka neyðug stig til
fingu fleiri ábendingar um, at tað ikki passaði, sum løgmaður segði, bóðu vit um alment innlit í málið. Her komu vit eftir, at sera lítið skil var í feløgunum hjá løgmanni. So lítið, at
greitt aftur sjónarmiðnum um, at meira er av sild í føroyskum øki við at vísa til kanningarúrslit hjá ES. Men hóast Danmark fiskar nógv tann størsta partin av sildakvotuni, so vildi Esben Sverdrup-Jensen
ábyrgd, og tað krevur álit. Við at handla soleiðis, sum felagið ger nú, verður als ikki biðið um álit frá eigarunum – men beint tvørturímóti. Spurningurin er, um ikki politiski myndugleikin eigur
sum útnytta støðuna fult út, eins og leiðslan í Kringvaprinum ger við at fara út í fullkomliga fyrilitaleysa kapping – við at tjena pengar upp á at lata handilslívið fylla sendiflatuna við lýsingum
lesa – eisini Johan Dahl. Vit hava fyrr reist spurningin, um útlendskir íleggjarar kunnu hava álit á landsstýrinum, tá teir beinleiðis verða lumpaðir at spilla pengar upp á íløgur í Føroyum. Spu
