vinmonnum hevur verið sunnanfyri og ferðast. Mourentsa og Manbjørn fella í prát, og góð tvey ár seinni giftast tey í Gøtu kirkju. Tann 7. september 1984, júst sum stóð í ringinum. Ringurin vekk Manbjørn og Mourentsa

at giftast á jøvnum føti viðhinskynd, er talan sjálvandi um óbeinleiðis mismun ímóti samkyndum. Øllhava líka rætt at giftast við einum av hinum kyninum, men øll hava ikkijavnrættindi til at giftast við [...] einanskunnu giftast við høgrhentum, og høgrhent einans við vinstrhentum, ellaat fólk við breiðum rumpum einans kunnu giftast fólki við smølum rumpum,og fólk við smølum einans kunnu giftast fólki við breiðum [...] Somuleiðis er tað við spurninginum um, hvørt hjúnabandslógin skalbroytast til at loyva samkyndum at giftast. Ósemja um, hvørt lógin skalbroytast er sjálvandi loyvd í einum fólkaræði, men onki sakligt kjak

og Pápi komu saman á einari ólavsøku. Tey gingu nøkur ár saman, áðrenn tey giftust. Tey ætlaðu at giftast, men tað mátti bíða, tí pápi fekk tuberklar og fór á gamla hospitalið í Havn at liggja. Hann lá í

kedd, men eg kann ikki koma til tín, tí tað er teg eg syrgi. Eitt eg minnist væl, var tá eg skuldi giftast, tá búði tú í Danmark. Dagin fyri brúdleypi var tað ódnarveður, so Smyril sigldi ikki, so tað sá

var eisini ein sorg fyri teg at tú ikki kundi uppliva at geva tær allar burtur, tá ið tær skulu giftast . Tá ið eg sum kona tín skal lysa teg sum persón vart tú arbeiðsamur sum fáður, trúfastari vin kundi

og Pidda Johannesen, kendur sum Piddi á Sjómansheiminum. Tá ið tað frættist, at tey ætlaðu sær at giftast, spurdi pápi okkara Kurt, um hann væntaði, at tey blivu í Føroyum, og um so var, um hann kundi hugsað

varð saman við honum. Tey bæði kundu beistast og hugnað sær sum fáur. Tá eg og Maibritt valdu at giftast, so hugsaðu vit beinanvegin um at biðja Homm hjálpa til við m.a. at verða bilførari, og hetta tók

í farloyvi í eitt ár, og 30. juni 1985 segði hon seg úr starvi. Hetta var í sambandi við, at hon giftast Hansi, og fluttu tey suður á Nes í Vági at búgva. Hon byrjaði aftur at arbeiða í postverkinum sum

ræðuliga sannleika. Hoyrdi og skrivaði um Elsu, gentu skiparan á Kristinu, sum hvarv í 1920. Tey skuldu giftast, tá ið hann kom heim, og hon seymaði brúðarútstýr. Men sjálvt eftir, at vónin alment var uppgivin

greiðir frá, at hon var komin úr Skúvoy norður til Syðradals saman við mammu síni. Hon og Henry skuldu giftast í næstu framtíð, og tá er altíð nóg mikið at takast við og at fyrireika. Joen Símun og Henry vóru