havi ikki spurt spurningin sum nakra ákæru, sjálvt um tað kann ljóða soleiðis. Eg haldi, spurningurin spyr seg sjálvan, og fyri meg er tað befríandi bara at sleppa at spyrja hann, tí eg hevði ikki torað at
eina masterútbúgving í sniðgeving í Føroyum, sum serliga legði dent á at virka og virðisøkja ull, spyr hon. – Vit hava heilt vist neyðuga tilfeingið, og vit hava eisini neyðugu vitanina. Okkara dugnaligu
ting. Yvir skrivingarlagnum er nakað opið og spyrjandi, sum kveikir áhuga. Hvør var hesin persónur? spyr ein seg sjálvan. Sum mongum kunnugt fór Jakob Jakobsen undir at lesa franskt, men broytti so hugsan
Washington. Røðan, hann tá helt, fór í søguna sum ein av teimum kendastu nakrantíð. Serliga setningurin »Spyr ikki, hvat land títt kann gera fyri teg, men hvat tú kanst gera fyri land títt« er nógv endurgivin
ting. Yvir skrivingarlagnum er nakað opið og spyrjandi, sum kveikir áhuga. Hvør var hesin persónur? spyr ein seg sjálvan. Sum mongum kunnugt fór Jakob Jakobsen undir at lesa franskt, men broytti so hugsan
grenjaði um alt. Serliga um vit ikki ótu upp, so var galið, greiðir Hallur frá. Tað einu ferðina spyr sonurin Gilla og Hall um teir kundu hugsa sær pylsir til døgurað. Teir svara báðir játtandi, men
løgtinginum hvørki eina sanna ella greiða mynd av málinum. Tí hesar almennu rættleiðingar. Sirið Stenberg spyr landsstýriskvinnuna, um hon fer at virka fyri, at samdøgursrehabiliteringin á Boðanesheiminum kann
kemur inn á Føroyskar Søgur. – Hava tit fingið fatur á upptøkunum av vígsluni av Christianskirkjuni? spyr hann alt fyri eitt, og fær eitt játtandi svar. Upptøkurnar verða brúktar í sambandi við eitt kapittul
mannin, ið ringir seg saman aftanfyri ein stálvegg umborð. Maðurin umborð reisir seg. Tann á kajini spyr hann, hví hann ger so býtt, og biður hann siga umskylda. Hetta vil maðurin umborð ikki. - Eg havi
at vit ongantíð høvdu skula hugsað um nakað fíggjarligt aftur restina av lívinum, men hvat so......,spyr Birgir og svarar sjálvur: -So hevði lívið blivið øðrvísi, og vit høvdu mist ein stóran part av okkara