meir í dag. Tí er tað týdningarmesta uppgávan hjá føroysku umboðunum á Fólkatingi, at kunna danir um okkara viðurskifti. ­ Fyri okkum, sum vóru í Landsstýrinum í 1993 - 94, og upplivdu eitt satt ráðaloysi

minkar listin. Somuleiðis ber eisini betri til at leggja arbeiði og frítíð hjá starvsfólki til rættis. Okkara hugsan um hetta er, at í hesum tíðum, tá ið tørvurin á ansingarplássum er so stórum er umráðandi

sum Arbeiðsmannafelagið Framtíðin, hevði tað verið eitt ríkari mentanarlív í bygdini enn tað er. ­ Okkara partur liggur ikki eftir, sigur Kári Jacobsen.

at døma reint humbug og sokallað distance-blænding. Tað má hóast alt vera eitt aðalmál fyri land okkara at flyta út og selja so ferska og góða vøru sum gjørligt fyri so lágan prís sum gjørligt. Treytin

málið aftur til umrøðu. Men her funnu menn alskyns orsøkir til, at eitt slíkt orðaskifti vildi skaða okkara søk við tí úrsliti, at vit enn tann dag í dag einki orðaskifti hava havt. Einki uttan í semju við

tit eru fyri við havnum og útbúnaði. Tórshavnar Havn er ein spennandi avbjóðing fyri eitt skip sum okkara. Her koma bæði ferjur, farmaskip, fiskiskip og entá herskip. Og nú eisini oljuútgerðarskip. Eg síggi

verður tað so, hóast tað ikki er serliga lætt at hava slíkar samráðingar undir einum valstríði - men okkara lutur skal ikki liggja eftir, segði Poul Nyrup Rasmussen.

í danska kongaríkinum, og tað nyttar einki at fáa ein higar onkra aðra staðni frá, ið ikki skilir okkara mentan og mál. Í Føroyum er veruleikin tann, at psykiatriin ongantíð hevur verið prioriterað sum

kunnu vit bara gita um. Tó rokni eg við, at tað hevur í hvussu so er ikki kastað atkvøður av sær til okkara. ­ Men tað, vit kunnu staðfesta, er, at vit høvdu eitt rimmar val, og fyribils mugu vit so fegnast

eitt breitt alment tjak um sjálvstýrisspurningin og framtíðar samband okkar a við Danmark. Eftir okkara tykki ger samgongan tí sera kløkt við at taka andstøðuna og her serliga javnaðarflokkin við uppá