traðarmaðurin. Hann heldur einum stórum steini, tað skal ein sterkur maður at lyfta ein tílíkan stóran stein. Steinurin sigur einki. Hann er tigandi og somuleiðis er maðurin, men hví hann hevur kamoflerað greiðirnar
flatskatturin. Úrslitið er nú, at tey 18-19 ára gomlu miðnámsskúlalesandi, ið ikki búgva heima, fáa stein oman á byrðu. Lestraríbúðir eru so gott sum ikki til staðar í Føroyum í dag, og kostnaðurin fyri at
flatskatturin. Úrslitið er nú, at tey 18-19 ára gomlu miðnámsskúlalesandi, ið ikki búgva heima, fáa stein oman á byrðu. Lestraríbúðir eru so gott sum ikki til staðar í Føroyum í dag, og kostnaðurin fyri at
húsini, Kristnastovu, Tingstovuna, Kantórið, Villumsstovu, Ásbistovu, í Dali, Dávastovu, við Stein og Ísaksstovu, fluttu meg aftur í gamlar dagar, og eg mintist sovorðið, sum eg ikki helt meg vita
Hóast hetta hava politikararnir ítøkiligar ætlanir um at leggja stein oman á byrðu og oysa økt avgjøld og skattir yvir meiniga borgaran, soleiðis at hesin verður í vanda fyri at hokna undan. Satt at siga [...] førir við sær, at inntøkurnar ístaðin lækka. Tað kann ikki verða ein gongd leið, áhaldandi at leggja stein oman á byrðu. Fakfelagssamstarvið, ?Føroya Lærarafelag, Føroya Pedagogfelag, Felagið Føroyskir Sj
gott og nýtiligt ævisøguligt yvirlit yvir lív listamansins. Høvuðsteksturin Høvuðstekstin eftir Aðalsteinn Ingólfsson, havi eg glett meg at lesa, síðani tað av fyrstan tíð hoyrdist graml um Mikinesbókina [...] íslendskur listfrøðingur skuldi skriva hana. Samstarv við og kunnleiki til aðrar tekstir hjá Aðalsteinn hava stuðlað upp undir góðu vónirnar til hesar tveyhundrað síðurnar um Mikines, sum er nógv tann
konuni var onki nátthús. Ein dagin, Martinus var farin nakað frá húsum, settist hann aftan fyri ein stein at loysa sær buksurnar. ?Meðan eg siti, hoyri eg tað skava so beint aftan fyri meg. Eg vendi mær á
hoyggja, og eg helt í honum, meðan hann slerdi við líggja. Eg fór frá honum, datt og fekk ein stóran stein oman á meg. Eg fór at gráta, men Marni hoyrdi meg jú ikki. Hann varnaðist kortini, at eg var burtur
kempaði væl, og dragnaði spakuliga á aftasta plássi. Nakað eftir 5 km, steig Marna harðliga niður á ein stein, og merkti ógvusliga pínu upp gjøgnum allan kropping. Hetta gjørdi, at hon valdi at gevast. Tá hon
sett til at hjálpa til har heima. Hugurin var so sterkur til bókina, at hon mangan sat úti á trappusteininum og las til sólin fór niður. Mamma tók realprógv í Vági í 1957 við útmerkilsi. Eftir lokna skúlatíð
