gongdini, tá ið tíðirnar aftur versna. Men hvørjar almennar íløgur skal tað almenna so bíða við? ? Eg fari ikki at nevna nakrar ávísar íløgur beint nú, sigur Edmund Joensen. ? Tó vil eg siga, at sambandsflokkurin

ganga og vála í Havnargøtum yrkadagar. Soleiðis mundu flest øll kenna tað á bygd tá í tíðini, og eg fari helst ikki illa skeivur, tá ið eg haldi, at sama kensla er til enn hjá nógvum, sum búgva á bygd. Havnin

Sunnaru helvt« víðari sigur Andreas Andreasen: »Eg lati ikki hesar skuldsetingar liggja á mær! Og tí fari eg hereftir, um tygum geva mær loyvi til tað, at læsa húsini av í Vági. So bert Páll Jacobsen, ið [...] kontrabøkurnbar, sleppur inn. »Og vegna tær grovu skuldsetingarnar ímóti mær frá Bjarna Bæk, dómprósti, fari eg tí at skriva til øll kirkjuráðini í oynni, um tey eru nøgd við mín gerning sum sóknarprestur!«

Gott fundarfólk Fyrst fari eg at takka fyri, at eg eri boðin norður til Fugloyar á fólkafund at røða um framtíðarútlitini hjá útjaðaraøkjunum í Føroyum og um, hvat man politiskt ætlar við útoyggjunum. [...] Av tí at spurnngurin er so ítøkiligur, fari eg ikki at missa meg burturf í háfloygdar lýsingar um vakurleikan í teimum óspiltu føroysku útjaðaraøkjunum, og um tær mongu lívgandi løtur, ein sjálvur hevur [...] hevur havt her og aðrastaðni í Føroyum. Eg fari heldur ikki aftur í søguna at røða um tey stórmenni, ið høvdu sín heimstað í Fugloy, í Svínoy, í Skúvoy, á Dímun, í Koltri í Gásadali ella øðrum plássum, sum

eg at síggja løgregluskelti hansara. Hann skal prógva at hann veruliga er løgreglumaður, áðrenn eg fari at loyva honum innar. Eitt kjak millum skynsemi og dogma kundi t.d. ljóða soleiðis: Dogma: Homose

eina framsýning í Reykjavík, og tað hevur givið henni mót upp á eisini at royna seg aðrastaðni. ? Eg fari við á eina framsýning í Svøríki, og tað gleði eg meg til at royna, sigur Súsanna Martinsdóttir.

segði um dáan: Frasið hevur helst rætt til at liva, men lat tað hava sínar sølubúðir og kioskir. Eg fari at nevna eitt annað slag av heimavirki: Grindaknívarnar, ið Argjasmiðirnir gjørdu til virðismikið

Gott fundarfólk Fyrst fari eg at takka fyri, at eg eri boðin norður til Fugloyar á fólkafund at røða um framtíðarútlitini hjá útjaðaraøkjunum í Føroyum og um, hvat man politiskt ætlar við útoyggjunum. [...] Av tí at spurnngurin er so ítøkiligur, fari eg ikki at missa meg burturf í háfloygdar lýsingar um vakurleikan í teimum óspiltu føroysku útjaðaraøkjunum, og um tær mongu lívgandi løtur, ein sjálvur hevur [...] hevur havt her og aðrastaðni í Føroyum. Eg fari heldur ikki aftur í søguna at røða um tey stórmenni, ið høvdu sín heimstað í Fugloy, í Svínoy, í Skúvoy, á Dímun, í Koltri í Gásadali ella øðrum plássum, sum

Góðu áhoyrarar, Fyrst fari eg at takka fyrireikarunum fyri at hava boðið mær suður higar til oyggjastevnu tykkara. Tað var her í oynni, at fyrsti fólkafundurin varð hildin fyri meira enn hundrað árum síðani [...] stendur sólin høgt ? og skuggarnir eru fáir, sjálvt um onkur svartur flóki enn bølir undir fjøllunum. Fari at lata onnur hugsa um prís- og lønarvøkstur við versnandi kappingarføri sum avleiðing, meðan eg hugsi

hvør eigur at sleppa at úttala seg sum hann vil. Men eg havi mína meining og ÓB hevur sína, og hana fari eg ikki at leggja meg út í. Eisini sigur hon seg ikki meta hetta sum nakað politiskt mál sum so, tí