Ein størri bústað, ein tíðaravmarkaðan fíggjarligan ella persónliga stuðul, læknaliga ella aðra hjálp- tað er tað einasta mammu, pápa og mær tørva. Men tit bjóða mær deyðan? Hvat hugsa tit fyri tykkum

suffa uppiyvir, á ein tílíkan hátt, at tú gerst klókari og hevur tað stuttligt samstundis. Hon er góð hjálp hjá t. d. lærara, sum kann brúka hana í undirvísing, og hon er eisini stuttlig og lærandi at hava

vinnulívið kundi spælt einhvønn leiklut á hesum øki, soleiðis at tey eldru fáa meira sjálvræði á, hvørja hjálp teimum tørvar og hvat tey ynskja og møguliga vilja gjalda sjálvi. Nei, vit gleða okkum ikki at blíva

starvsfólkini, sum við sínum arbeiði hava ávirkan á, hvussu samspælið fer fram. Lesnaðuri kann vera hjálp til at fáa dirvi at taka upp til umrøðu torskild mál. Nicolina Dahl beyð á samkomuni týsdagin vælkomin

Leifur Tróndarson (1901-1980), sum var lærari í Skálavík. Hann gjørdi eitt gott arbeiði og fekk góða hjálp frá staðkendum fólki. Tá Leifur doyði, 78 ára gamal í 1980, lá nógv skrivligt tilfar um staðanøvn

arbeitt fram ímóti. Kári Højgaard sigur, á fíggjarlógini er ikki ett oyra sett av til fíggjarliga hjálp til alivinnuna ella til nakra aðra vinnu og hann sigur, at tað er nóg trupult at fáa endarnar at røkka

niður til hinar. Eftir Eiðisskarð gjørdi Gunnar eina roynd at fanga teir aftur, men hann fekk onga hjálp. Hann súkklaði einsamallur, og tí var tað nærum ógjørligt at vinna inn á teir fremstu. Gunnar súkklaði

Gøtan oman til sjálvt plássið er sera brøtt, men tað stóð ikki á hjá teimum, ið trillaðu at fáa hjálp, so at øll sluppu heilt oman, har alt gekk fyri seg. Felagssangur var og limir úr Klaksvíkar Hornorkestri

laksinum Umstøðurnar at gera eina so umfatandi kanning eru ikki í Føroyum. Tí hevur EWOS leitað sær hjálp hjá norska granskingarstovninum Akvaforsk, ið liggur í Ås uttan fyri Oslo. Ein av granskarunum har

skulu vit vera glað fyri. Hann hevði sæð djúpt og skilt nógv, presturin, sum hvønn morgun bað: »Guð, hjálp mær í dag, at eg ikki má fáa mín vilja, men verið vilji tín«. Tá hann varð spurdur, hví hann bað soleiðis