80’ini eru aftur og ”jú-meiri-jú-betur-stílurin” hevur av álvara fingið upp-reisn. Heilt ljósar ella stein-vaskaðar og skrædd-ar cowboybuksur, súkklushorts innanfyri niðurdeilin, stórar, ternutar skjúrtur

at tað verður neyðugt hjá kommununum at taka góðar 32 milliónir í láni. Og fyri og fyri at leggja stein oman á byrðu, hava tey, sum hava roknað alt út, gloymt at leggja mvg afturat. Bara tað er ein eykarokning

Jákup Pauli Nielsen eisini hevur havt áhuga í tí yvirnatúrliga. Og onkur søgan man vera um onkran stein, sum fólk eru komin fram við í myrkri, heldur hann. Zacharias Hammer sigur, at ein bági er tó, at

boga omanfyri B68 málverjan og í málið. Fuglfirðinar fegnaðust, og B68 spælararnir vóru sum runnir í stein. At ÍF javnaði til 2-2 var úrslit av trýsti, sum ÍF síðstu smáu tíggju minuttirnar legði á B68, sum

Lervig, av Regni í Leirvík, dóttir Hansinu, ættað úr Sjóvartúni á Skála, og Jógvan Lervig, uppi við Stein, úr Leirvík, og Alex Sevdal úr Fuglafirði, sonur Jóhannu Sofíu, ættað úr Skúvoy, og Poul Johannes

at tey velja at leita upp fólk, sum, ístaðin fyri at hjálpa, miskunnarleyst bjóða sær at leggja stein oman á byrðu teirra. Tey hava uppiborið samfelagsins treytaleysu hjálp, kosta hvat hon enn vil, at

u umferðina, tá ið tær doyggja. Tað er eitt serligt undantak: at skapningar verða varveittir sum stein-renningar. Um líðandi menning er veruleiki, eiga vit at finna prógv fyri hesum í fornum djóraleivdum

kanska ikki hoyra ti teirra við høgari inntøku. At minka um rentustuðulin vil fyri hesi vera at leggja stein oman á byrðu, heldur tingmaðurin. Har umframt skjóta flokkarnir í uppkotinum eisini upp, at markið

Fyrsta kvinna at koyra bil var: 27.Petra Elisa Frida Rein úr Havn. Hon var dóttir Jakku hjá Pedda við Stein og var ógift 190717.08.1926 Yvirlitið hevur Meinhard Arge skrivað í tíðarritinum hjá Føroya Ellisakførum

sigldi á fleskjarnar í 1957. Hetta var tí 50 ár eftir vanlukkuna. Tey avvarðandi ynsktu at seta ein stein tætt við fleskjarnar, steinurin stendur á sunnaru síðu við minnisvarðan. Jóhanna Sofía Jensen og Hans