var illa lýst, og bæði Moirae og aðrir bólkar, sum spældu, máttu spæla fyri eini so at siga tómari høll. Men tað vóru fleiri finsk fjølmiðlafólk til staðar, og limirnir í Moirae góvu alt teir høvdu, hóast

Ein av stóru fyrimunum við hesum serliga flogbóltsgólvinum er, at tað kann verða lagt út í hvørji høll í landinum, tað skal vera. Tað ger sítt til, at serligur dámur verður í dystunum. Sostatt fáa leikararnir

næs­tu náttini í Nesvík. “Send tínar streymar av náði, send okkum vek­ing­ar­ond” rungar í hesi stóru høll­ini, sum kann rúma fleiri ferðirnar fólkatalinum í Oyndarfirði. Tað eru tveir strand­ing­ar, sum eru

ítróttarhøllin, sum ætlanin nú er at byggja, varð eisini slept og nú er ætlanin at byggja eina nógv minni høll ístaðin, sum ikki kann brúkast til nakað sum helst. ? Tað hevði heldur onga ávirkan, at nógv húski

Leila og Erika. Tú dugdi væl at hugna tær sam­an við døtrunum. Tú for­taldi, tú hevði verið í ríði­­høll­ini við døtrinum og hevði pakk­að saðil­taskuna. Í meðan gent­urnar riðu, passaði tú uppá saðil­taskuna

og hvør sum trýr, har liva tey í miklum gleim. Vit møtast skulu aftur øll, hjá tykkum har í himna høll. Heini, Annsy, Nomi og Ólavur

bert tað, at tú varnast tí. Tann eydnan, tú hómar um blánandi fjøll, hvør sigur, hon finst ei í heima høll. Tú átti ei friðleysur leitað so fjart, men lært teg at elska tað, sum tú sært. Hvíl í friði, elskaða

niðurlagnum “Tað stendur ein lind í mín faðirs garð”. Sjálv framførslan var leygarkvøldið í stórari høll, ið mundi taka um 5000 áskoðarar. Flestu smámálini vóru fáment – onkuntíð einsamalt fólk, ið sang

spældu, og á grøvini ljóðaði sangurin “Nógv fagrari, friðari song­urin ljóðar hjá einglum í himm­alsku høll – tá lov­songur tónar um dalar og fjøll”. Nú ert tú, Ragna, komin upp í tað kórið. Góði Sámal, døtur

við sítt. Svimjihylurin gjørdist veruleiki. Og skjótt fánaðu mótmælini, tá tað var greitt, at henda høll gjørdist besta íkastið til frítíð, heilsu og ítrótt nakrantíð. Og soleiðis kundi verið hildið fram