borið stóran ávøkstur og hevur givið lesarum kring allan heimin stórt frægd og gleði. So væl gekst í hond og so góðir blivu hesir báðir listamenn hvør við annan, at teir knýttu eitt samstarv fyri lívið. Og

føroysku ullini - turrikløð í ymiskum støddum og litum, barnateppir o.m.a. Á træverkstaðnum verður síðsta hond løgd á við at pussa og snøgga eitt nú borðskánara, sum eru dánaðir fiskar - í hesum døgum kallaðir

ikki eru svørt ella hvít, og ongin fær stundir at hugsa seg um. Álit verða framleidd og útgivin frá hond, samstundis sum løgtingsmenn hava mest at gera av vanligum tingarbeiði. Tað seinasta álitið, um útbjóðing

landslagnum síðani Jógvan Waagstein málaði málningarnar. Allir eru natúrligir og eru merktir av Jógvansa hond, summir támir og róligir, eitt sindur pastellkendir, men aðrir sterkir við livandi og sterkum liti

allar nýmótans hentleikar. Eru hendurnar fáar, er neyðugt at fáa meira burtur úr hvørjari einstakari hond. Bert í okkara tíð eru pengaseðlar næstan burtur. Sum Rasmus hjá Rigmor nevndi: tað verður helst ikki

flogbólti, elitudeildin kallað. Hjá monnunum hevur gingist Bárði og hansara monnum úr Fortunu illa í hond fyrstu tíðina og serliga er tað tí, at smálutirnir eru ikki falnir teirra veg, tá á hevur staðið.

úr hesi vána støðu? Hvussu kunnu vit lærarar, sum hava alsk til móðurmálið, koma við eini bøtandi hond, heldur enn at seta okkum høgt, og við peikifingrinum lata spillandi tunguna leika vilt. Hon laðar [...] hetta, heldur enn sum nú, tá ið sjálvútnevndir móðurmálsvinir, seta seg á trónuna, taka koyrilin í hond og við harðari rødd rópa »Tað oytur ikki, tað eitur ikki. Tað oytur, tað eitur...« Alt eftir hvar [...] Tað hevur livað og tað hevur ment seg. Skaldskapur er skapaður á hesum máli, uttan at nøkur lærd hond hevur verið uppi í. Málið hevur broytt seg øld eftir øld, tolið smoðið sær millum útlendska árinið

málað fyrr í styttri tíðarskeið. Hetta var í 1968 og í 1977. Nú hevur hann so aftur tikið pensil í hond og á framsýningini í Lítluvík eru 24 málningar, ið eru málaðir í ár, umframt okkurt annað ískoyti

náttúrunar gávur úr bø, haga, bjørgum, firðum og havi og yvir í eina aðra, sum eisini er frá náttúrunar hond og langt úr landi skotin. -Munurin á teimum er, at tann fyrra endurnýggjar seg sjálva, og vit hava

í samfelagnum. Robert var hjálpsamur og trúfastur og ongantíð bangin fyri at rætta eina hjálpandi hond. Hvíl í friði. Jákup Sune