tí ber ikki til at fáa elorku aðrastaðni frá, tá okkara egnu varandi orkukeldur, eitt nú vindur og sól, ikki røkka til. Onnur lond hava ofta møguleika at keypa streym frá grannalondum, tá ið tey mangla
Veðrið er og verður av tí allar besta í dag, nú DMi lovar summar og sól í Føroyum í dag. Og tað merkir so eisini, at tey, ið varða av Trappuni í Vágsbotni hava tikið stig til at vísa landsdystin hjá okkara
Georg eystan Á. Georg eystan Á hevur skrivað eitt lag, ið hóskar til summarið. Lagið kallast Summar og sól. Georg hevur skrivað orð og lag, og tað er Angie, ið syngur. Angie (Anna Louisa Gaard, red.) er nýggj
uppi, kunnu ómakaleyst spáka sær til nýggja og spennandi “baðilandið”, har ein kann droyma seg til sól hyljarnar í suðurlondum. Tá vit tosa um ein bý í býnum, so er tað heilt nátúrligt, at ein svimjihøll
nakar mintist ? og skrykti alt av grundum. Men longu nú síggja vit ungar runnar, leskaðar av vætu og sól ? kveitandi ovfarnir av leivdunum av einum útdeyðum viðadinotopia ? spretta á teimum grønu berunum
steðgi eg á og gevi mær stundir at síggja ákannur (nykrósur), ið flóta og sýna sín fagurleika móti sólarljósinum. Mín sann, um ikki eisini tær hava til granna eina plantu, ið er meinlík bukkablaðnum í
tá hann kvøður um sólina, stjørnurnar, kirkjuklokkurnar - og undir øllum hvílur friðsemi og yndi: Sól til viðar rann og dagur úti er - og hin fyrst stjørna tendrast móti nátt. Yvir heiðar fuglur syngjandi [...] num henda lýðveðurs maidagin í 1971 út á gravarbakkan sang Kristiliga Sangkórið væl kenda sangin ?Sól til viðar gongur..?, sum Mourentius hevði føroyska so meistarliga. Tað var, sum tyktist náttúran, [...] samtykti náttúran í síðstu kvøðuni til skaldið, ?takksamt fyri dagsins stríð, tá í vestri bjørt og blíð, sól til viðar gongur?. So endi eg brotini ella hugleiðingarnar um mannin vit altíð hava hávirt, og sum
ið gera seg til reiðar at flyta til heitari lond, tí “eitt ljósari land honum bíðar, har summar og sól altíð er.” Gott at vita, at eisini Ingi var ferðabúgvin. Øssur Berghamar
fylkjast um Vælkomin tjaldur, ljóðar kring landið fólk gleðast og fylkjast tjaldrið, ímyndin um vár, sól og frælsi 9. mars byrjar sum veðurdagurin øll longdist eftir endiliga skein sólin og alt var so ómetaliga
at kenna undir krígnum. ? Tað var besta summar eg hevði havt lívinum, tveir mánaðir við brennandi sól, tað var eg ikki von við. Men í 1960 var so stundin loksins komin, at eg fyrstu ferð skuldi sleppa
