Hvat er tykkara mál á finaluni? ? Vit fara sjálvsagt á finaluna fyri at vinna. Vit tóku tað ikki so tungt í undankappingini, men nú, tá vit eru komin so langt, vilja vit eisini royna at vinna. Og tí hava

verður lagdur aftur í messuna á eina madrassu, sum lá á tveimum skottfjalum og bundin til av Theodori. Tung luft var í kahyttuni, so avrátt varð at Hjalmar varð lagdur í messuna og heitt varð á Evald Johannesen

við hjólum, men uttan hús, var aftur framd ein royndarkoyring á rullum. Eftir tað varð eitt serliga tungt karrossarí lyft omaná, har so royndarkoyringin helt áfram og skift varð ímillum øll gervini. Tá alt

er tað júst við flestu hyggjarum, at fólksins útsendu snáva, tí sjálvgleðin og sjálvgreðin gerst ov tung byrða, og ryggurin er ov veikur, so góð gomul før­oysk eyðkenni, so sum moralur og eyðmýkd, verða

árum, og eg havi upplivað nógv í mínum lívi, men nú minnist eg bara ein lítlan part av tí. Tað er tungt at missa sítt egna lív burtur á henda hátt, viðgongur Eyðun, meðan hann yppir øksl. So leggur hann

sjúklingar velja at gera sjálvmorð eftir drúgva viðgerð hjá sálarlæknanum, og tá deyðin vitjar, er tað tungt. - Tá ein knappliga gerst akutt sjúkur, er vanliga stór umsorgan millum avvarðandi fyri viðkomandi

skulu takast, sum man kennir tað aðrastaðni, heldur enn í tíð og ótíð at noyðast at mobilisera eitt tungt pappírsapparat fyri bagatellir, sum eiga at hoyra til dagligan rakstur. Tað er einki annað enn be

megna sín egna veruleika, og ikki ynskja at liva meira. Kenslan av avmakt og hjálparloysi kann vera tung at bera. Eg síggi fram til, at hoyra fyrilesturin hjá Bente Hjorth Madsen, sum í mong ár hevur arbeitt [...] áhugavert at spyrja, hví lívið fyri summi er ein jalig avbjóðing, meðan tað fyri onnur ein byrða sum er ov tung at lyfta. Bente Hjorth Madsen er fødd í 1947, og varð útbúgvin cand.psych á Københavns Universitet

gálgarnir sveisaðir niður í bátadekkið og vóru ikki skalaðir, og vit fingu surrað bátarnar. Hetta var tungt, men eydnaðist so. Hetta fjaraði so av, og vit kundu liggja bakk sum normalt. Men so komu vit inn

tjøldrunum. Eyrur og smásteinar regnaðu yvir á teigin har tjøldrini gingu. Ungin fekk eitt runublak tungt niður a bakið, beint áðrenn hann tók flogið. Tá ið ungin lá vongbrotin i eini veit, talaði ein eldri