lívshættlsligur. Samstundis tosar prestur eisini um, hvussu týdningarmikið tað er ikki at leggja stein omaná byrðu. Her hugsar hann um, tað nú er talan um eina ferðsluvanlukku, har ein annar elvir til

hann, tá ið hann var 1_ ára gamal: »Hatta, nei hatta er ikki lívført, tak um beinini og slá høvdið í stein, hasum skapast einki burtur úr í hvussu er«. Og gjøgnum uppvøksturin sigur sami maður javnan: »Tað

tveimum hermótum í hesum døgum. Fyrst hevur ILA rakt fleiri alibrúk seinastu átjan mánaðirnar, og sum stein omaná byrðu eru prísirnir í botni. Tí er stóri vøksturin í alivinnuni tálmaður, og ætlanir um at økja

tveimum hermótum í hesum døgum. Fyrst hevur ILA rakt fleiri alibrúk seinastu átjan mánaðirnar, og sum stein omaná byrðu eru prísirnir í botni. Tí er stóri vøksturin í alivinnuni tálmaður, og ætlanir um at økja

helt ikki illa manninum aftur, og hann gjørdi ikki mætari enn at taka ein umleið fimm kilo tungan stein og breyt rútin í úthurðini. Hann royndi síðani at stinga armin inn gjøgnum brotna rútin og lata hurðina

vera rætt, at tey, afturat sjúku, skulu bera ótta fyri at vera á hotellinum, tí tað er leggja teimum stein oman á byrðu. ? Har skal vera trygt og gott at vera og tí mugu vit taka málið upp og finna eina virðiliga

Eilif Samuelsen so væl slapp frá. Hendan skúlalógin, hóast hon í fleiri førum er eitt framstig, legði stein omaná byrðu hjá tí hart kroysta læraranum, tí nú stendur í lógini, at ein undirvísingarætlan skal

Føroyar ikki eru partar av avtaluni, meðan fleiri smá­tjóðir sum eitt nú Luxem­bourg og Liechten­stein, eins og Norra og Ísland, hava inngingið samstarv. Har­afturat eru eisini fleiri lond, sum ikki eru

klokku við baremetur frá Føroya Fiskimannafelag. Fyri gott úrslit fekk Fríður Dam Johannesen ein Steiner-kikara frá Føroya Fiskimannafelag. Besti floksfelagi (valdur av næmingum) var Eyðtór Ansgar Jensen

Sunnudagin klokkan 16 verður eitt tiltak í Fútastovu, har hugleitt verður um skaldið Jónas og eisini Stein Steinarr, sum var føddur fyri 100 árum síðan. Hesi bæði skaldini hava týðandi sess í íslendskari mentan