staðbundið, og tí eins væl kundi ligið á útoyggj. Úr Gøtu var Jón Tyril komin at greiða frá felagnum Grót og G-festivalinum. Hann legði dent á at lýsa, hvussu hugskot kunnu gerast til verulig tiltøk. G-f

gjár gjørdist tað greitt, at Tónleikasamtakið Grót hevur avhenda festivalin til primus motor hesi árini Jón Tyril. Jón eigur alt Í sáttmálanum millum Grót og

og hendi tá sama sak. Ein bilur gjørdist vrak og tríggir aðrir fingu stóran skaða. Eisini regnaði grót niður gjøgnum takið á einum goymslubygningi hjá Hugo Fjørðoy. - Eftirsum tað eru tveir ymiskir menn

Bólagerði til arbeiðsveg, mold- og grót­goymslu. Síðan løgdu teir ein grótveg úr tunnils­munnanum og allan vegin gjøgnum Kettuvík heim á Kráartanga. Nú bar til at flyta grót av Kráartanga inn í vánna í Klaksvík [...] Kollafirði, á Sundi og mangar aðrar staðir. Líggjas í Bø yrkti: føroyingar eta mold. Men nú ert tað grót. Grót her og der og alle vegne. Landsverk dugir væl at ar­beiða við gróti. Teir gera snotuligar grótlaginar [...] Víkin er innibyrgd við tveimum veldugum grót­molum. Fyrr var útsýni silvitni, sjóarfall og sjóarilska og stundum alfagur sólsetur. Nú er útsýni grefligir grót­garðar. Sjóarilskan er úti­hýst. Tó setir

Lisbeth Petersen fanst hvassliga at Anfinni Kallsberg. Hon segði, at tá tað snúði seg um tunlar og grót eru 25 milliónir, eingin peningur, men tá tað snýr seg um sjúkrahús ella bleyt virði eru sjálvt ein

har spølið hitt eyma kind; kanska stinnari bak ber mín harða vind. Kanska leggur tú stokkar á gamalt grót; vita: sorgar smyrsl veita seina bót. Myrkt er mítt mál og mín hond er køld; brotnar harða stál hokna

spaka. At leggja grundina undir sethúsini var ikki so einfalt, tí einki grót fanst í sjálvari bygdini. Men lukkutíð kundu tey fáa grót úr tunlinum til Gásadals. Alt hetta endaði so við at tey nú hava fingið

eftir at niður á hann undan loftinum. Hann var ikki einsamallur har tað rapaði, men bara hann fekk grót omanyvir seg. Hildið var at vera ráðiligast at senda boð eftir sjúkrabili og hann kom á staðið og

igulkerið. Teir vildu hava natúrligt føroyskt tilfar til fótin. Fyrst hugsaðu teir um rekavið, horn ella grót, Hetta tyktist bara so vanligt, sigur Sámal. David skeyt so eitt igulger upp. Í fyrstani helt Sámal

til hæddar. Tey hava gingið í leiri, og við tíðini eru fótasporini storknað og vorðin so hørð sum grót, siga fornfrøðingarnir við blaðið Sidney Morning Herald. Fyri tveimum árum síð­­ani frættu avstralsku