einstakan kom frá ovastu sovjettini. Hetta er ein viðurkenning fyri bjargingina, sum russar lata uttanlands og innanlands. At uppliva ein slíkan lagnutúr seytjan ára gamal, festir seg fast og varandi í minnið

til at gjørt teknisku ferðavmarkingarnar óvirknar hjá teimum lutfalsliga fáu bilunum, sum fara uttanlands ta einu ferðina um árið. Trupulleikin viðvíkjandi ferðslu og ungdómi er ikki serføroyskur, um enn

kryddað, øll sum hon var. Og hetta er nakað sum javnan kemur fyri, staðfestir Lian. Tá Lian er uttanlands, keypir hon vanliga inn í stórum, so hon sleppur undan at skula fáa vørurnar sendandi við postinum

róligt her á staðnum. Framtíðin Um framtíðina sigur Jákup, at vón hansara heilt klárt er at koma uttanlands at royna seg. Royndarvenjingin í Leeds fyri hálvum ári síðani gav ikki nakað úrslit, og sjálvur

fólki.   Tað tykist í hesum viðfangi løgið, at vit meta tað sum eina styrki, at føroyingar fara uttanlands at útbúgva seg og fáa royndir (tað er ein styrki), men at vit samstundis berjast ímóti, at fremmand

tey tey somu. Í Funningi er rútman eitt nú meiri monotom, enn vit kenna hana í Skálavík. Eisini uttanlands eri eg vorðin varug við, at okkurt gongur aftur, nøkulunda sama rútma og sama snið. Skjaldrið um

hvussu nógv fólk hesar framsýningar savnaðu. So hvørt sum dreingirnir vuksu til mans og fluttu uttanlands í lestrarørindum, tók talið av dreingjum at fækkast. Tilgondin var ikki eins stór og frágongdin

dagsins býarsamfelagi, er Elsa Berg. Hon hevur eisini vart fríøkið við Sandá. Elsa hevur verið uttanlands í lestrarørindum, men varalimurin lagnudagin, Jón Kragesten, royndi at vísa á týdningin at varðveita

ikki orsakað av samsvarandi tali av størvum. Fólk finna sær arbeiði uttanlands. Hóast tað er gleðiligt at fólk kunnu starvast uttanlands og búgva í Føroyum, so er vansin – í mun til um tey fingu størv í

ið er heilt einastandandi, og sum hevur fingið eina ørgrynnu av tónleikaummælarum í Føroyum og uttanlands at spáa um eina gylta framtíð, tekur áhoyrarar á bóli hvørja ferð. Men bilsnið verður altíð uppaftur [...] útgávu. " Men fyrst skuldu vit læra alt, sum var vert at vita um tónleikavinnuna, bæði í Íslandi og uttanlands. Og tað tók sína tíð. Ætlanin var at vit skuldu geva fyrstu fløguna út í ár 2000, men eg læri seint