á hesum festivalunum. Fyrstu festivalarnir eru Jóansøkufestivalurin í Suðuroy og Mjús á Sandoynni. Her er longu avgjørt, at tað verður føroyskt og íslendskt øl, sum skal seljast. Restorff og teirra íslendski

at “Vit vilja, at høvuðsstaðurin gevur nýggjum og altjóða vinnum, og vinnum, sum hava djúpar røtur her, góð vakstrarlíkindi”. Í hesi kapping síggja vit, at føroysk ráðgevaravinna alsamt tekur seg fram og [...] vera við til og stuðla undir, at føroysk ráðgevaravinna mennir seg og skapar arbeiðspláss og menning her á staðnum, segði Heðin Mortensen – Sum borgarstjóri fegnist eg eisini um, at viðgerðin av uppskotunum

Sandoyartunnilin læt upp. – Katrin byrjaði við at sigla, og hon kom í øllum veðri. Nú hevur hon keypt hús her, sigur Bryngerð Lydersen, arbeiðsforkvinna. Katrin Gregersen Jensen er reinskerari. Tá hon byrjaði [...] arbeiðið á virkinum. Men tá hon hevði skilt mannagongdirnar, treivst hon skjótt. – Tað er gott at arbeiða her. ##med3## Heiður at orna hini at arbeiða Bryngerð Lydersen fór fyrstu ferð til arbeiðis á Sandoy Seafood [...] flakavirki, tí allir dagar eru ikki líka lættir. – Tá alt ikki riggar sum tað skal, noyðist tú at renna her og har. Hetta er tá maskinur ella bond blíva í ólagi ella um fleiri eru sjúk og fólk mangla allastaðni

væntandi verður 13 limir. Arbeiðið er byrjað Fyribils eru búskaparnevndin og sáttmálanevndin stovnaðar. Her sita búskaparfrøðingar, løgfrøðingar og fólk, sum hava sáttmálaroyndir. Í sáttmálanevndini eru 10 limir

dystinum. Greiður grannasigur Dysturin á Hálsi í Havn varð tó ikki darvaður av veðrinum mikukvøldið, tí her var talan um uppgerð millum grannarnar, Kyndil og Neistan, men hesa ferð eydnaðist ikki Kyndli at arga

Toskaaling Norðmenn munnu vera teir her um okkara leiðir, sum hava gjørt flestar royndir við aling av toski, men í dag eru bert fáa feløg í Noregi, sum hava vinnuliga toskaaling. Tá hugt hevur verið í [...] hvalbingar ikki púrasta slept ætlanunum um aling. - Vit umhugsa um at søkja um loyvi til laksaaling her suðuri, men enn eru vit ikki komin stórt longri enn tað, sigur hann. Hann vísir á, at gongdin í la

sólarljósi útaftur í rúmdina. Man skiftandi aktiviteturin á sólini hava so lítlan týdning fyri veðurlagið her á jørðini, sum menn vilja vera við. Langa tíð áðrenn mannaættin fór í holt við at tosa um ymisk fyribrygdi

afturvið, uttan at vit síggja sólina skína í nakrar dagar. Tíðliga í juli mánaða, tá ið flestu ? bæði her heima í Føroyum og í Danmark ? gramdu seg um vánaliga summarveðrið, hitti eg eina eldri konu. Vit tosaðu

úr hondum, sum hava verið rættiliga eksperimenterandi, men segði undan hesari frumframførsluni, at her fór eitt sindur av ?musikki? at vera at finna. Hesum kundu tey lurtandi eisini geva komponistinum rætt

november, men oljumálaráðharrin er greiður yvir, at hetta er ein tíð, har nógv stórmál koma fyri. Her er bæði Hvítabók og Fíggjarlóg, og nú eisini útbjóðingin, sum eisini er eitt stórmál. Eyðun Elttør [...] Elttør sigur, at fólkini eru ovbyrjað, tí tey eisini skulu arbeiða við øðrum umhvørvisspurningum. Her er so avgjørt neyðugt at gera nakað. Tí vónar hann ikki at fáa nakran trupulleikar við at fáa fleiri [...] Elttør tað at siga, at okkum nýtist ikki at gera tað av beinanvegin t.d. at byggja eitt reinsiverk her. Tað er nakað vit kunnu taka støðu til seinni. Tá vit loksins spyrja landsstýrismannin, um Føroyar