keyptu m.a. nógvar forlovilsisringar frá honum. Í 1950 ringir ein maður frá København Skefabrik og spyr, um Asbjørn ikki kundi hugsað sær at ferðast kring Danmark og selja fyri teir og tí givist við sínum
við. – Hví skal eitt og eitt foreldur sita og finna upp á tann djúpa tallerkin umaftur og umaftur, spyr hon. – ADHD hevur verið í so nógv ár, og tað er í nógvum skúlum. Eisini finnast fakfólk, og vitanin
- Vit fáa við hesum ein nýggjan kunda. Tá ein kundi spyr, um vit kunnu veita streym, so hyggja vit upp á tað. Og í hesum førinum kunnu vit gott veita streym. Soleiðis ljóðar einfalda frágreiðingin frá
skert fría viljan, tí at lívið má livast við ábyrgd og aga og við tí eygsýnligu vitan, at lagnan ikki spyr eftir, hvar, hvussu og nær okkara streingir slitna. Við hesum blóðtøppi gjørdist yrkingasavnið – Eg
pørini sita ein morgun og hugna sær til morgunmatarborðið í Gjáargarði. Sherman sigur at hann altíð spyr ferðafólkini hann møtir hví tey hava valt at vitja landið tey eru í. Nátúrliga fellur prátið síðani
wienarbreyð á borðið. Lítla løtu seinni kemur Jógvan úr kjallaranum í fínari skjúrtu: - Eri eg nú penur?, spyr hann argandi. Áðrenn vit fáa okkum, biður Jógvan eina stutta borðbøn, har hann takkar fyri langa lívið
Tað skrivar fylkingin í tíðindaskrivi: »Miðskeiðis í januar gjørdi Spyr.fo eina kanning fyri Suðurstreymoyar Tjóðveldisfelag, har 542 borgarar í Tórshavnar kommunu svaraðu ymiskum spurningum. Ein av s
Tað vísir veljarakanningin, sum spyr.fo gjørdi hósdagin. Í kanningini, sum vit almannakunngjørdu her á in.fo í gjár, missir samgongan meirilutan á tingi. Sambandsflokkurin er størsti taparin við eini
ð, sum eyðkendi eitt nú Jørgen-Frantz Jacobsen, saknast kortini í mongum av hesum tekstum. Og ein spyr seg sjálvan, nær føringar ? tá teir viðgera seg sjálvar ? fara at leggja tær mytologisku brillurnar
Tann seinasta skrivliga fyrispurningin í hesari tingsetuni eigur Sirið Stenberg úr Tjóðveldi. Hon spyr Anniku Olsen, landsstýriskvinnu í almannamálum, hvussu ber tað til, at samtyktin um at áseta fátækramark
