umhvørvið eru bert undanførslur frá einum veruleika, ið er, at tað táttar í at fáa fíggjarlógina at hanga saman. ? Ein kann altíð finna upp á onkra undanførslu, men tað er sannroynd, at teir nýta ein kreppuloysn

høvdum, slepst ikki undan, at tað til tíðir eru tvídráttir og ymsar meiningar um, hvussu tingini skulu hanga saman. Tað skal tað eisini verða, tí annars er vandi fyri, at alt stendur í stað og so er eingin

Sjálvt um vit ikki hava fingið neyðugu stigini seinnu dystirnar, so er tað ikki soleiðis, at vit hanga við høvdinum. Vit hava framvegis bert tapt tann eina dystin, og fyri mær at síggja kann tað akkurát

Bjarna er ein reól, har ymiskt stendur á. Men eitt setur sítt heilt serliga eyðkenni á rúmið. Tað hanga sokallaði piktogrammir uppi allastaðni. Piktogrammir eru skelti, har ein tekning er áog orðið stendur [...] veðrið er. Piktogrammir Bjarni kemur út úr kamarinum og inn í stovuna. Beint við hurðina út í gongina hanga nøkur piktogrammir, sum eru dagsskráin hjá honum. Ovast á dagsskránni er læruborð. Hetta piktogrammið

Ikki tí at tað loysir seg fíggjarliga, heldur hon. Men tað tykist, sum fólk kortini hava hug at hanga í. Tað man vera gleðin um tað, tey skapa, sum ger, at tey halda á, sigur hon. Tað er hugaligt, heldur

felagnum. ? Har, sum sambýlini eru, er tað ómetaliga trupult at fáa endarnar hjá heimarøktini at hanga saman. Tí heldur hon avgjørt, at hesi bæði økini áttu at verið skild sundur, so at sambýlini høvdu

forsmakk uppá hvat vit kunnu vænta okkum frá samgonguni í samband við, at fáa fíggjarlógina fyri 2004 at hanga saman ? ella í øllum føri pynta eitt sindur uppá undirskoti. Hetta prógva signalini samgongan hevur

hond. Nær er tú nøgdur við eitt verk, nær er eitt verk liðugt? ? Eg eri nøgdur, tá formur og hugskot hanga saman. Men ofta skal eg gjøgnum eina langa prosess, áðrenn eg eri nøgdur. Fortel mær, hvussu tú arbeiðir

flutning á sjógvi og landi, hevur tíverri ikki neyðuga førleikan fyri at fáa høvuðssambondini at hanga saman. Á Jóansøku var tænastan undir lágmarkið, á Ólavsøku varð hon lækkað við einari helvt, og til

siga, at tað, sum stendur skriva omanfyri, er satt, men soleiðis havi eg ein illgruna um, at tingini hanga saman. Aftur til evni um at leggja stovnarnir saman, er tað bara vanligt vit og skil sum talar fyri