okkara Ingrið Tey renna skjótt tey stuttu ár, Til heim tú manst mær boða; Og eftir vetur kemur vár Við sól og fjallaroða Bindiklubburin

hav og himmal møtast. Eftir sita vit við minn­unum um teg og tey eru bjørt. Eins bjørt og hin bjarta sól, sum bræðir ísin, ið tikið verður til í sang­inum “Here comes the sun”, og sum so meistarliga var [...] serliga til børnini. Stórt er tómrúmið, men vónandi fer ljómin frá teimum góðu minnunum at kasta onkrar sól­strálur á og bræða okkara sorgstirdu sálir. Við hesum fáu orðum vil eg lýsa frið yvir minnið um Ingu

Ótelj andi nógv klemm. Ótelj andi nógv ar bil túrar. Ótelj andi nógv ar út ferðir. Ótelj andi nógv sól bað á altanuni. Ótelj andi nógv ar te munnar við breyði og skerpikjøti. Ótelja ndi nógv ar smákøkur

sjeytiárunum, tá vit plagdu at møtast til ymiskar fiski­vinnufundir í Havn. Annars kom eg at kenna Palla Sól­stein, pápa Jákup, longu í 1950unum, tá eg plagdi at sleppa við pápa ella øðrum inn til Klaksvíkar

fyrimyndarliga. Eg minnist fyrstu ferð, vit báðir fóru til útróðrar ein veðurfagran morgun fullan av sól, og tað stóð við klettin. Hann var sera glaður henda morgunin og sang: »Halt út, halt út á hav…« eini

sum tað gekk." Nú gekk tað ikki meir. Teir síðstu dagarnir av lívi tínum vóru veðurgóðir við nógvari sól, og tú, sum altíð var so glaður, tá sólin, við sínum lívgevandi strálum, sá inn gjøgnum vindeygað,

nærmastu í hesu sváru tíð. Eingin ivi er um, at hon altíð fer at standa sum ein varði og ein skínandi sól í hjørtunum á okkum í Peda­gogfelagnum. Við stórari virðing minn­ast vit Katrina Petersen, okk­ara

Eg var ofta tungur í sinni, men tá ið so hurðin fór upp og inn komst tú Kirstin. Tað var sum ein sól kom á himmalin og títt blíða egnabrá vermdi langt inn í sálina. Tú vart ikki bara vøkur í útsjónd men

Í øllum meldrinum renna tankar okkara aftur til summarið, til teir ljósu og langu dagarnir við sól og góðum veðri. Men tað fær okkum eisini at hugsa um myrku skýggjini og tunga missin vit upplivdu, tá

hevði ferðast víða, og tað besta hon visti var at sleppa burtur at ferðast, síggja onnur lond og fáa sól. Í mong ár var hon umboð fyri Føroyar í felagsskapinum Samnordisk Pensionärskultur og ferðaðist til