aftur. Ærað verður minni um teg góði, og hvíl í friði. Arnhild gumman. Sov blítt og søtt, og droym um sól, sum lýsir yvir garð Gud Faðir, hann í himli er, skal ansað eftir tær.
børnum sínum. Mitt á einum vegamóti, har lív er í gøtuni - “har butikkirnar um kvøldarnar tær skína sum sól”, har rossavognar rulla omaneftir og niðaneftir, og har tann fyrsti føroyski súkklarin vísir síni kynstur
fanga krabbar og gera okkum vát. Góða Siri-mamma, sum vit plagdu at kalla teg, tú var so pen sum ein sól, og tú føldi, sum um vit vóru tíni børn. Vit vilja minnast teg, hvussu góð tú vart við okkum, og allan
gevi øllum tínum kæru styrki, kraft og mót at koma víðari. Takk fyri blómurnar á vegnum Takk fyri sól og hita, tú gav Takk fyri ró tú gav í hjartað Takk fyri gávur ríku Takk fyri smílið, ið lívgaði meg
niðri á Sand. Bróta niðan ímóti fjálga heiminum í Gjógvarátúni, sum hevur mist ein av sínum kæru - Sólrun Laksáfoss gjørdist bert 55 ára gomul, nú hon fór heim. Lívslagnan hjá Sólrun hevur ikki bert
takk fyri alt, elskaða omma. Við hesum fáu orðum lýsa vit frið yvir minnið um okkara elskaðu ommu. Sól um tindar fer, tá tíðin runnin er. Kedd - at tað skuldi vera tú, men tú fert altíð at hava í hjartanum
tíðin steðgað tá so vit nýttu núið, men tín klokka gekk ov skjótt og tað fór at dimma, stjørnur, máni, sól bleiv burt, tá kom sorg, eftir tár og tað fór at regna. Tárini eru grátin, orðini eru søgd, kilometrarnir
várbúna og bygdarfólkið er so smátt farið at gleða seg til tey vøkru sólseturkvøldini, nú er tín sól sett fyri seinastu ferð, góða mamma, og tín vakra sangrødd er tagnað her. Barnaheimið úti á Egg stendur
brátt tú fert inn. Við brosið og rósum á kinn. tú droymur um einglar og jól, um stjørnurnar mána og sól. Leikar á grønari ong, Jesus signi mín drong. Sov lítli vinur sov nú. Tóra v/familju
bygd, og ikki minst túrurin í Danmark. Julianna var ein fitt, smílandi og vøkur genta – ein sonn sólstrála. Hurðin hjá Juliannu stóð altíð opin, og hon dugdi so væl at fáa ein at føla seg vælkomnan
