Ikki vardi tað meg, at babba eisini skuldi fara so knappuliga frá okkum, eisini í góðum veðri har sól skein. Babba var ein sera friðarligur maður, gjørdi ikki nógv um seg har hann var, hann var altíð klárur

trúgvur at fylgja; eg stevni fram mót teim ljósu londum, við lívsins træi á føgrum strondum, har altíð sól og summar er. Lat akker falla! Eg náddi havn – farvæl, tú brúsandi bylgja! Eg trygt meg leggi í Jesu

var eisini millum teir fáu, sum komu til venjing uttan mun til, um tað var regn, kavi, vetur - ella sól og summar. Eisini eru vit fleiri, ið minnast aftur á, hvussu Rói við sínum geniala skemti kundi fáa

lærarahúsunum og hesa mildu, vøkru donsku konu hansara, sum longu tá tosaði føroyskt raðið. Tað var sól og summar, Kári sat í fanginum á pápa sínum og pjátraði, og á gólvinum spældu Snæbjørn og Vár. Hetta [...] Steinbjørn orðaði tað í einum av bestu søvnum, sum komin eru út í Føroyum: “LÍV”, 1981. Men aftur skein sól á lofti, tá ið Eyð legðist afturat systkinaflokkinum. Ingrid hevði skapandi gávur. Hon var uppií, tá

upp á bein í 1. hálvleiki. Sjálvsálitið og samanhaldið frá leygarkvøldinum vóru burtur sum døgg fyri sól. Føroyska liðið hopaði undan, keturnar hingu ikki saman, og skotar gjørdu sum teimum lysti. At teimum

avleiðingar. Og rætt hevur hann. Tá ein triðingur av Løgtingsins fíggjarlóg hvørvur sum døgg fyri sól, so er hetta í sær sjálvum ein búskaparlig ávirkan, sum sanniliga fer at fáa avleiðingar fyri føroyska

í okkum, og tá kann mannasálin gerst tung, har vit viðhvørt eru dapurskygd og viðhvørt bartskygd, sól og myrkur, hvørt um annað, verður sagt í fylgiskjalinum til málningin, sum nú verður seldur á uppboði

Mítt blað - dag og vikublað Millum føroysku bløðini royni eg at fordeila sól og vind nøkurlunda líka - plagi at keypa vikuskiftisútgávurnar av báðum bløðunum. Má viðganga, at tað er komið fyri, at Oyg

hevur sett pening av til, at farast kann undir at byggja skúlan, og soleiðis skuldu øll tekin verið í sól og mána um, at vit fóru at kunna uppliva eina sólskinssøgu fyri Suðuroynna fyri einaferð skyld. Men

men tey hava skiftandi útsjónd, alt eftir hvussu veðrið háttar sær. Eina løtu standa tey í brennandi sól, og vit fara frá húsum og ganga niðan á Háls ella niðan á Kjøl. Og aðrar løtur kemur mjørkin, og tey