tók hann brøttu brekkuna so spakuliga eftir gomlu bygdargøtuni. Nýggjársdag var brekkan vorðin ov tung, og nú orkaði hann ikki meiri. Sjúkan hevði fingið bilbukt við honum, og hesin raski og fermi maðurin

hava vit mist so nógv, vit hava mist ein kæran vin og samstarvsfelaga, og sorgin og saknurin kennast tung. Vit hava djúpa samkenslu við tykkum hansara kæru, sum hann var so góður við. Vit merktu, hvussu tit

Sjálvt um tað ikki kom heilt óvæntað á okkum, var hetta ógvuliga tungt. Bert seks tímar frammanundan sat eg saman við honum. Hann lá og stríddist og hevði tað trupult, men hann vildi ikki fara frá sínum [...] skrivari í reiðarafelagnum var hann eisini høgt í metum, og lá hansara partur ikki eftir, tá stór og ofta tung tøk skuldu takast. Handalagið hevði hann eisini gott - tað var sjón fyri søgn, tá vit smíðaðu eina

eg at umsita Volvo bilin hjá teimum, afturfyri at eg koyrdi tey tey ørindir, tey høvdu. Ofta var eg tung um hjarta tá ið abba smeyg sær inn á baksetrið, tí eg sá hvussu tað nívdi hann at hava mist hesa ábyrgd

minn­ingar­orðunum til pápa okk­ara. Sov nú barn, tú vaknar brátt har,íð lívsins blómur anga, var enn tung tær síðsta nátt, millum rósur skalt tú ganga. Jesus pápin leiðir teg, gakk tú trygt um deyðans veg

ikki ert millum okkum long­ur. Sama dag, sum tú vildi verið 60 ár, fylgdu vit tær til gravar, ein tung løta, tó fylt við takksemi um at hava kent teg. Tað er so mangan, at vit minn­ast teg, góða Ing­un

eg enn ongantíð havi sæð eina hondskrift, sum á nakran hátt kann samanberast við hana. Tað fellur tungt at skriva hesi orð, tí tað var so óvæntað, at tú skuldi fara so tíðliga. Vit arbeiddu saman í 47 ár

Tungt og svart var tað, tá mamma ringdi runt til okkum og segði tey syrgiligu boð, at Herluf ikki var millum okkum meira. Páskaferian var byrjað, og vit vóru farin at ferðast. Tað skuldi vera ein deilig

Tung vóru tíðindi, sum frætt­ust týsmorgunin 20. au­­gust, um at lívstráðurin hjá Henningi var slitin, alt ov tíð­liga. Henning var bert 57 ára gamal, og hevði lívs­mót og stórar ætlanir fyri framm­an

Góða omma. Tung vóru boðini tann morgunin, mamma ringdi og segði mær, at tú nú fyri seinastu ferð hevði latið eyguni aftur. Hóast eg visti, hvønn veg tað bar, er tað ringt. Ein kann fyrireika seg rættiliga