frá eini grind. Høgni Hoydal hevur tí havt fundir við ferðavinnuna, løgregluna og Vinnumálaráðið og hevur boðað frá, at grindalógin verður broytt, so at revsingin fyri ikki at boða frá grind, verður avtikin [...] inn um føroyska sjómarkið, samstundis sum hann ætlar sær at avtaka revsingina fyri ikki at boða frá grind. Tað sigur hann í Sosialinum, sum er borin út í hvørt heim í dag. Hann sigur, at hann tekur viðme

vorðið hereftir, at hvør grindamaður skal hava ein heilan grindahval í sín part, hvørja ferð, ið grind leggur beinini, so er ikki at vænta, at búkarnir gerast minni. Líka so vist man vera, at fleiri eru

ráðum, tá ið tað snúði seg um gand. Í søgnini heita skálamenn á Peder Arhboe at hjálpa sær við eini grind, sum teir ikki fáa hildið til. Tað finst eitt bræv frá fútanum Diderik Marcussen til »Hæderlig og [...] Amerika«, at kríggið er av, so eru vit í november 1763. Mánaðin fáa vit í fyrsta kapitlið (»Hvør sær grind í november mána, ha?«) Hóast útsøgnin um kríggið í Amerika ikki neyðturviliga skal lesast sum at hetta

sítt egna vit. Theodor Thomassen, føddur í 1908, játtaði í sjónvarpinum, at hann hevði etið nógva grind. Og spurdur í útvarpinum, um grindin hevði gjørt honum skaða, svaraði hann: Tað havi eg ikki formerkt

júst hesi epli smakka serliga væl. Hesin matur er sera virðismikil fyri indianararnar, nakað sum grind og spik fyri føroyingar – fyrr!. Oolichan feittið verður vanliga etið sum viðskeri til annan mat.

býnum longur. Munur var á, tá ið eg var ungur, tá hendu ting og sakir. Og serliga til kommunuval og í grind og í dansinum.” segði hann og ernaðist. “Og eg hevði kki viljað býtt tað lívið um við lívið eg havi

grindadrápið halda fram, hóast grind er so illa dálkað, at hon er heilsiskaðilig, spyr hann. - Hetta jú tað, Løgtingið ger við at skúgva heilsufakliga tilmælið um grind til viks, leggur hann afturat. Hann

ávíst av mær, sigur Ingi Sørensen. Sjálvur er hann av tí áskoðan, at føroyingar skulu gevast at drepa grind, men at Ingi Sørensen beinleiðis stuðlar átakinum hjá Sea Shepherd, vísir hann aftur. - Eg stuðli

urtagarður Eitt lithav av blómum, rósutrøum, og smalum gøtum klæddar við ævintýrkendum skeljum Vakrari grind og inngongd gulir og reyðir flisar sum søgdu vælkomin børn norður til mostur Á grasplenuni var allur

í gjár, men meiri spurdist ikki burtur úr, tá tað ikki var gjørligt at staðfesta, um talan var um grind ella einans streym.