sjálvsagdur rættur. Hvussu kann tað vera blívið so livandi galið í Føroyum ? Samstundis sum tað geldur lív at veita hundratals milliónir í skattalætta til tey háløntu ? Raðfestingin er skorðin út í papp, nógv

sjúkan rakar, elli ber á ella á annan hátt; sum ein navnframur klaksvíksjingur tók til – “Hava vit lív og heilsuna, so fara vit øll sama veg!”. Tá er ynski hjá okkum øllum, at tey ið taka ímóti okkara kæru

veruliga gevur øllum borgarum somu møguleikar at liva, at virka, at útbúgva seg og skapa sær eitt gott lív. Eitt tað týdningarmesta er at hava skil á búskapinum og samstundis skapa karmar fyri búskaparvøkstri

Skulu vit offra børnini og tey gomlu fyri okkara materiellu vælferð, sum ikki gevur okkum eitt betri lív? Skulu vit offra børnini og tey gomlu fyri okkara materiellu vælferð, sum vit kortini ikki hava tíð

Støðgur var síðan til ábit, og síðani átti Peter Abrahamsen, og hansara menn, tørn. Og so kom meira lív í og sangirnir og søgurnar løgdu beinanvegin lunnar undir eina løtu, har sambandið við áhoyraran, skemt

borgarum skulu tryggjast javnrættindi. Hvør einstakur skal hava møguleikan at smíða sær eitt eydnuríkt lív eftir egnum huga og evnum og at taka lut og ábyrgd í samfelagnum. Landsstýrismaðurin vísti á, at privati

Hannibal, sum er tann av teimum, sum aloftast snýtur til eitthvørt, gjørdi eina roynd at snýta, kom lív í børnini, sum róptu av hjarta á Angelu. Tey bæði gjørdu ballóndjór, Hannibal spældi upp á sítt nýggja

við koppum og tallerkum. Onnur sita í sofum og á stólum og hugna sær. Í stóru høllini er rættiligt lív. Fólk eru í ferð við at rudda av. Borð og stólar verða tikin niður og sett upp á pláss í teimum go

við koppum og tallerkum. Onnur sita í sofum og á stólum og hugna sær. Í stóru høllini er rættiligt lív. Fólk eru í ferð við at rudda av. Borð og stólar verða tikin niður og sett upp á pláss í teimum go

var tyngjandi. Jógvan Andrias Joensen gevur okkum innlit í sítt lív. Ein djørv avgerð er tað at fara á pall, og á ein hátt spæla sítt egna lív. Greiða frá tí, syngja um tað og leika tað. Tað er á ein hátt [...] Jógvan Andrias. Tann hann var, lívsferðina og tann hann er í dag. Tað er djarvt at spæla sítt egna lív á palli. Høvundar krógva seg ofta aftanfyri gjørdar persónar, og sleppa so lætt við at siga, at sjálvsagt