Á Svínaryggi eigur Julianna ein stein, sum ber boð um ein sorgarleik. Hon doyði í 1917, bara 32 ára gomul. Eftir sótu maður og tvey smá børn, 3 og 5 ára gomul. Ólavur Clementsen skrivar í Kvørnini um
hondverki. Men eisini tað at gera royndir. Á eini ferð í Meksiko herfyri royndi hon t.d. at balla stein í vátt papír og seta eld á. Úrslitið vóru sera vakrir steinar. Men talan er iki bert um eina arbeiðsgongd
ti, hon velur at flyta gimsteinin til nøkur onnur at taka sær av. Hesi, ið skulu taka sær av gimsteininum, fáa hann í føvningin, júst í tí líki sum hann er í. Gevi kommununum ein kjans at menna eldraøki
aftur til húsa. Bilurin verður settur í bakkgear, men í somu løtu sær bilførarin ein annan stóran stein detta niður á vegin, hesaferð beint aftanfyri bilin! Bilurin er við øðrum orðum læstur fastur millum
ikki so nógv. Men eygnavitni siga, at bilurin fór útav bakkanum og rendi gronina veint í ein stóran stein. Eftir hetta koppaði hann framyvir á takið og rullaði einar tríggjar fýra ferðir runt. Tá ið bilurin [...] Tí tordu tey rætt og slætt ikki oman av ótta fyri, hvat bíðaði teimum og stóðu mestsum runnin í stein. Boð vórðu tó send eftir sjúkrabilum og løgreglu og øll fýra fólkini vórðu send á Suðuroyar Sjúkrahús
tað vit biðja um, ja so er tað okkara trúgv tað er nakað í vegin við. Tey eru mong, sum hava fingið stein lagdan oman á byrðu, sum var meira enn tung nokk frammanundan. Men er tað nú mansins trúgv, ella vantandi
í garðinum. - Ja, tað er sjálvandi ógvuliga ergriligt, um tú hevur arbeitt leingi uppá ein penan stein, og so støkkur hann bara sundur, beint frammanfyri tær. - Men tað er kortini ikki verri enn so, enn
á Kongshavnar Havn um at fáa greiði á hesum, fyri okkum so týðandi máli, men tað er sum at sláa í stein, einki verður gjørt. Tit skuldu ómakað tykkum ein túr inn á sandin í Skálafirði, so høvdu tit sæð
Risin og Kellingin skuldu draga Føroyar til Íslands, har hon á høgum himnahválvið brendi bæði til stein, Føroyar skuldu ongan veg. Jú, her er nakað sum vantar. Kunnað vit standa saman? Gongur ikki lang
gamlari tíð og fýra løgmonnum í nýggjari tíð. Teir eru Hákun Djurhuus, Pauli Ellefsen, Jógvan Sundstein og Anfinn Kallsberg. Blankaskáli liggur vestantil á Kallsoynni, beint yvirav Leirvík, bygd á sólsíðuni
