isk og hugfangandi, og tíðarhugtakið í søguni er serstakliga áhugavert. Á bls. 361 nevnir Hanus entropi-hugtakið, og hann setir tað - av røttum - í samband við hesa søguna. Somuleiðis er myndamálið frálíkt: [...] Hanus lýsir og flytir yvir í føroyskt týdningarmikil tulkingaramboð úr vísind og heimspeki, sum t.d. entropi-hugtakið. Lív á jørð Sum heild er Tað nýggja Atlantis væl úr hondum greidd - villurnar innihaldsliga

sum H.C. Andersen, Oscar Wilde og Ray Bradbury. Onkur hevur ført fram, at evnið í hesi søgu er entropi, eitt fyribrigdi eg fari at taka uppaftur í triðja og seinasta parti av hesi ritroynd. ?The Garden [...] av vón. Baksýnið fyri tí, sum hendir í søguni, og sum fer fram á setrinum, er lutvís fyribrigdið entropi, og lutvís, og kanska tengt at tí fyrra, eitt slag av alheimligum andaleypi. Ein kólnandi sól hevur

kundi tað lønt seg ? áðrenn vit venda aftur til mandalamerkið ? at sagt eitt sindur um fyribrigdið entropi, sum varð nevnt í øðrum parti av hesi viðgerð. Tann danska-føroyska orðabókin lýsir tað sum tað "at [...] lóg veksur, sum tíðin gongur, entropiin. Um stuttsøgan ?Tíðarinnar urtagarður? er eitt líknilsi um entropi, so umboðar harkaliðið av mentunarloysingum tíðarinnar eirindaleysu, entropisku gongd, sum at enda

eftir, óregerligir smákongar, óflættiligir býir. Og hetta, vreiði og illsinni yvir av samfelagsins entropi, er tað fimta umfarið í rómverskari ríkismenning. Tann alvaldi verð-ur ótolin, smásintur, hugmóðigur