ongan tíð stórur. Liðini bæði skiftust um at vera á odda, og sum vera man, so helt hetta alla tíðina nervina í dystinum. Gongdin í seinna hálvleiki var ikki ólík teirri í fyrra umfarinum. Munurin var lítil

læknin sendi hann nú til nærri kanningar. Tað vísti seg, at Lehnert hevði fingið eina virus á balansu-nervina, og hevði hann ikki fingið hjálp til tíðina, so kundi hann havt fingið varandi hoyriskaða. "Men av

teimum hvítu og høvdu sett seg líka sum í mønuna og upp móti lítlaheila. Blóðpláturnar órógvaðu nervina til stýringina av heilanum og út í likamið. Tíbetur kom Magnus í Hjøllum skjótt fyri seg aftur, og