nógv grønmeti, kjøt og ikki so nógv annað Ikki lesa alt ov nógvar yvirskriftir, sum siga tær hvat er sunt og ósunt, men hygg ístaðin eftir, hvør keldan er, og hvar tú lesur greinina. Lurta heldur eftir fakfólki

dagsins samfelag verður fokuserað ov nógv á heilsu. Hvønn dag fáa vit mótsigandi kunning um, hvat er sunt, og hvat er ósunt, og eisini er stórt fokus á útsjónd. Endin er, at vit púrasta missa pippið og ikki

sigur Grabe, sum sær gongdina sum eina vandaleið fyri demokratiið. – Eitt prinsipp við demokratinum er sunt kjak, har borgarar við ymsum sjónarmiðum kunnu kjakast, deila hugskot og samstundis hava virðing og

verður nýtt til at fremja ein sunnan livihátt. Endamálið við sendingini er at fáa børn at liva eitt sunt lív við sunnum mati og nógvari rørslu. Sendingin er vorðin sera væl umtókt av børnum orsakað av u

hetta hava stóran týdning, tá nógv ung velja at fara av landinum í lestararørindum. Tað er sjálvandi sunt at fara av landinum og royna nakað nýtt, men tað kann eisini gerast við eini føroyskari útbúgving

at hann og Húngerð fluttu til London, sigur hann, at tað ger hann als ikki. Ben heldur, at tað er sunt fyri familjuna at síggja hvussu lívið er uttanfyri landoddarnar. ? Tað er gott at hava okkurt at samanbera [...] statt í Danmark, og so steðgar tað har. Nú hava vit so roynt London. Eg haldi, at tað hevur verið sunt fyri børnini at uppliva London, tí London er ein sera kosmopolitiskur býur. Ein møtir fólki frá øllum

besta liðnum hjá B36. Við heimasíðuna hjá AB ab.fo sigur Kenneth Jacobsen, at hann heldur tað vera sunt at royna okkurt nýtt, og at starvið á trolvirkinum Vónini krevur so mikið nógv, at tað ikki verða

arbeiðir fyri. At borgarar ivast og seta spurnartekin við eina so stóra verkætlan, tað er natúrligt, sunt og gott, tí at hetta er ein týdningarmikil liður í demokratisku spælireglunum – og tað fer helst at

allarflestu ellisbrekini. Men liva vit sunt, royka ikki og eta rætt, ber tað ofta til at útseta ellisbrekini í nógv ár, ella fyrbyrgja teimum heilt. At eta sunt, at lata vera við at roykja, og at vera

Arbeiðsloysisskipanin, er ikki í lagi. Kanska hevði tað – sum á tryggingarmarknaðinum annars – verið sunt við eitt sindur av kapping. Men óiva hevði tað verið nóg mikið, um vit lótu tað upp til tann einstaka