Ein túrur gjøgnum gomlu Havnina í tjúgunum

Vit eru nú heima aftur í býnum og taka fyrst tað eina húsið nið­an fyri Essaba (Café Natúr). Har búði Snikkar Hansen, vit kall­aðu. So fara vit út gjøgnum Gong­ina. Har, sum Harald í Gongini handlaði, búðu tá Tora og Jóa Pól. Edvard Bær­entsen átti tey húsini, sum Luffa og Harald Jensen búðu í. Hann átti eisini tey við síðuna av. Har hevði hann skó­mak­ar­a­verk­stað uppi á loftinum. Á skjøldr­inum hekk ein stórur stivli. Tað næsta er gamla Apo­tek­ið. So koma vit til Betsy í Funn­ingsstovu og so gamla Bók­a­handilin.
Tætt hjá stóðu eini heldur stór hús, sum langt síðan eru tik­in niður. Tað er umleið har, sum parkeringsplássið oman fyri Landsbankan er. Hans Jakku Andreasen búði har, áðr­enn hann flutti út á Argir.
Har, sum Sjóvinnubankin varð bygdur (nú Pf. Trygd), stóð ein røð av smáum húsum, sum vórðu tikin niður í 20-unum. Tað fyrsta var Ísaksstova, so við Stein, Dávastova, hjá Minu í Dali, í Gong, Oyspustova, Vill­u­stova.
Eg skal nevna nøkur fólk, sum mundu búgva har tá. Sigr­id Poulsen hevði handil í ein­um. Magdalena hjá Knút hevði seymistovu eina tíð í Oys­p­ustovu. Kvíviks-Karl búði í ein­um. Jóan Frederik í Leynum. Í einum búði ein kona, sum æt Ber­lina Olsen.
So komu húsini hjá frú Müll­er (nú Landsbankin), har hon búði við synunum Ebba og Eiden. So var Müllers kon­tór, gomul sýslumanshús og løgtingsstova, áðrenn Ting­húsið varð bygt við Ting­hús­veg­in í 1857, og seinast handilin hjá Wellejus.
So fara vit yvirum til Kristn­a­­stovu, har Jens Evensen handl­­aði, og beint uppiyvir var hjá Grækarisi, har ein kolt­urs­mað­ur búði í 20-unum.
Vit fara yvir móti Tinganesi. Fyrst er tað Lena úr Funningi, syst­ir konu Lamba-Jóannes. Juli­anna og sonurin Arthur búðu í tí næsta, og so koma vit til Karl hjá Langa Haraldi. Fara vit nú gjøgnum Skotið og inn í sjálvan Reynagarð, hava vit fyrst Juul og Hedvig. Tað næsta er Sanna á Borðuni. So Telli­ng, sum hevði vaskarí. So Karl á Kák og Miggu-Sigga. Vit fara úr garðinum og koma til Portugálið, sum Sam Olsen átti tá. Har hava mong ymisk búð. Hann­eba hjá Sam búði har, áðr­enn tey fóru til Amerika. Har vóru fleiri íbúðir. Mikkjal Thors­vig og Jóan Hendrik Hjalt búðu eisini har hesa tíðina.
Niðri í Tinganesi var pen­sj­o­nat, sum ein frøkun Larsen hevði. Hon mundi vera systir konu Bjarnadal.
Telefonverksstjórin Olaus Jac­ob­sen búði eisini í Ting­a­nesi tá. Í Egholmshúsi búði Anna Serina Poulsen, og son­ur­in Ásmund hevði eisini íbúð har. Hinumegin vóru tey gomlu Fútahúsini. Har búðu í erva Juul Poulsen í øðrum end­a­num og tvær systrar við Á av Velbastað í hinum. Niðr­i­undir búði Wellejus. So kem­ur Vilhelm Mohr, síðan Dokt­ar­a­hús­ini, sum Jonson búði í. Hann var tuberklalækni. So kem­ur barnaheimið hjá Jakku í Snikkarastovu, Zakaris hjá Lang­a Haraldi og Hans Olsen. Í næsta húsinum búði tá Sigurd hjá Jens í Skrivarastovu. Tað var, áðrenn tey fluttu út í Rættará, og við síðuna av teim­um Julius í Svínáum.
Nú fara vit yvirum og byrja við Andriasi hjá Marini. Har, sum Nigga búði, hevði omma han­s­ara búð undan Bergstokk, og mamma hansara búði í ein­um av teimum húsunum og Leif hjá Jóhannes í Rættará í ein­um. So koma vit til Ammu, dóttur Linu á Tórgarði. Hon búði við síðuna av eina tíð, áðr­enn hon giftist uppaftur og flutti til Skálavíkar. So var tað Andr­ias undir Kletti og Ella Jen­sen á Dul av Strondum.
Vit taka nú Ydun, har Hans Jákup Jacobsen hevði hand­il, áðrenn hann flutti nið­an á Abbatrøð og læt upp Smæruna. Omanfyri var Niels nólsoyingurin, Anton Arge, Hanna og Finn Finnson, og á hini síðuni vóru Agnas og Sámal Rubeksen, Anna Bløn­dal og Zakaris í Syðradali.
Í Mettustovu búði tá ein kona av Signabø, sum æt Anna Sofía. Í Niðara Kina búði ein gam­al drongur, sum var beiggi Poul og Jens Paula í Horni.
Vit fara yvir á Bakkahellu, har tey trý systkini, Júst, Mar­ia og Louisa, búðu. Júst fekk fyrsta bilin í Føroyum, ein Ford lastbil. Maria ar­beiddi á Telefonstøðini, og Lousia var lærarinna í Komm­u­nus­kúl­a­num.
Vit koma til eina rúgvu av smá­um húsum, sum stóðu so tøtt saman, so eg nevni bara nøk­ur, sum eg meini búðu har. Systr­arnar Meta og Lisabet, sum var mamma Jákup Dani­el­sen, Olaf hjá „boyggja“-Palla, Vektar-Louisa, Stóra Sanna, Mar­i­anna í Árnafirði, kona Gutta-Jens, Mil hjá Lísbitu, Katr­ina í Dalólastovu, og við síð­una av búði Aksel Jensen, áðr­enn hann flutti niðan á Ing­u­trøð.
So hava vit Klett. Har hevði ein íslendingur, sum æt Ein­ars­son, handil við smúkkum og ur­um og tílíkum. Niðriundir var ein av Signabø, sum æt Jóhan og hevði matvøruhandil. Í erva vóru íbúðir, har mong ymisk hava búð. Eg minnist, at Hanna og Kristian Didriksen búðu har, fyrsta tey giftust, og Breiðdal, ís­lendski myndatakarin, búði har um ta tíðina.
So er tað Arnesminde. Har búði Kamban lærari í erva. Í miðhæddini var bý­ráðs­skriv­stovan og í neðra Poli­t­i­støð og skóverkstaðurin hjá gamla Knúti Petersen. So er tað Havnar Kirkja. Jó­hanna á Kirkjuveg og Poul á Apo­tek­i­num.
So kemur Ville Simonsen, sum hevði matvøruhandil, og við síðuna av hevði Annefía, kona Villa, hattaforrætning. Í einum lítlum húsum vinstr­u­megin yvir móti kirkjugarðinum búðu trý systkin. Tvey teirra vóru deyv, so at systirin, sum æt Amalja, mátti arbeiði í fiski og lívbjargaði soleiðis teimum øllum.
Eg minnist eisini, hvussu bog­in hon var av sliti, tá ið hon var gomul. Hinumegin var Avhaldið. Síðani komu húsini hjá Peturi Bærentsen. Tað næsta er Sofus hjá Adolfi og so Hósvíks-Jákup. Aftan fyri har er hjá Bøkjaranum. Eg haldi, at Mads Andr. Jacobsen og mamman búðu har um hesa tíð­ina.
Addaba er helst tað næsta, Gutta-Jens, Niels av Argj­um. So Rakul og so Júst á Húsum. Tey húsini vórðu í 1939 flutt niðan á Trøðna við Hoy­dals­veg­in.
So kemur Kjelnæs, sum hevði bakarí. So er tað handilin hjá Heinesen (nú Katrina Christ­i­an­sen), so Vága-Heini.
Hinumegin niðan eftir Brings­n­a­gøtu er fyrst Dandastova, har tey hjá Andriasi í Horni seldu breyð og køkur. So Kar­olina í Pætursastovu. Urmakar Arge, Kristianna í Kaffistovuni. Ov­ast har stóð Smiðjustova. Knút Petersen hevði verkstað har, áðrenn hann flutti oman í Arnesminde.