Hartrópandi íslendskur konsul, ódugnaligt føroyskt sjónvarp

Dagur og vika hevði týs­dagin 27. februar eitt ”innslag” við Poul Mohr, Íslandskonsul. Eg vil ikki kalla tað sam­røðu, tí Poul Mohr fekk at kalla fría mikrofon í einar 10 minuttir, til at for­klutra eitt mál, sum hevði fortjent betri við­gerð

Rolf Guttesen

Útvarp, Sjónvarp og pol­i­tik­ar­ar og onnur tosa um, at Før­oyar skulu hava eina send­is­tovu í Reykjavík í Ís­landi. Tað ljóðar sum tað skuldi verið so líka til og nær­mast ein sjálvfylgja.
Men tað er tað bara ikki. Og enn er tað manglandi vit­an og realitetssansur. sum forvirrar. Har aftrat sjálv­andi við ískoyti av hugi hjá vissum fund­a­ment­a­list­isk­­um bólkum, at provokera har til ber, so tað góða sam­bandi millum londini í rík­is­fel­ags­skapinum kann gerast mis­tonk­i­ligt og helst skað­iligt fyri Føroyar.
Umboð fyri íslendska lýðveldið?
Tað ljóðaði sum Poul Mohr útalaði seg sum umboð fyri ís­lendska statin, sum konsul. Men innihaldið í mon­o­log­inum fyri opnari mikr­o­fon, hildin av tigandi sjón­varps­manni, var meira ein tilsvíning av rí­k­is­fel­ags­skap­i­num. Repetitión av goml­um mytum og mis­skilj­ing­um, sum føroyska so­kall­aða ”sjálvstýrisrørslan” hev­ur verið í so dugnalig at jabba í tíð og úrtíð.
Sum inngang segði sjón­varp­ið nakað soleiðis:
”Íslendska flaggið fer skjótt at veittra yvir Fút­a­stovu. Men í Reykjavík kann føroyska flaggið ikki veittra yvir føroysku send­i­stov­uni. Nei, har skal Danne­brog vindast á stong.”
Legg merki til at tað eru symbolini sum her eru í fok­us, ikki sakin. Ikki nakað konkret innihald, men meira um litin á inn­pakn­ings­papp­íri­n­um.
Málpurisman svínar málið til
Og enn einaferð hava heim­a­gjørd ný-føroysk orð for­virr­að. Tí hvat er ein send-i­stova??? Hatta er eitt elas­tikk-orð, sum er breitt brúkt. Um ambassadu, kon­sul­at, lobbykontór ella ag­en­tur.
Føroyar eru IKKI í holt við at gera eina sendistovu (am­b­assadu) í Íslandi. Tí tað ber ikki til. Tað eru bert su­verenir statir, sum kunnu hava ambassadur hvør hjá øðr­um. Føroyar kunnu held­ur ikki hava nakað konsulat í Íslandi, tí konsulatir um­boða eisini suverenar stat­ir.
Ísland fer tí heldur ikki at hava nakra ambassadu í Fúta­stovu. Tað hava teir í Keyp­mann­a­havn, har tað hoyr­ir heima. Men eitt gen­e­ra­l­kon­sulat kann einhvør su­ver­enur statur hava í øll­um býum, sum nógv sam­band er við (ikki bert í ríkis­stjórn­arbýum, sum Keyp­mann­a­havn ella London). Tí er tað í lagi, at Ísland velur at gera gamla kons­u­l­at­ið í Havn um til eitt gen­er­al­konsulat, sum er eitt stig hægri.
Hvør hevur fjalda dagsskrá?
Báðir aktørar, Sjónvarp og Poul Mohr, blanda tingini sam­an. Teir burdu vitað betri! Tí má vera mær loyvt at spyrja, um teir hava nakra fjalda dagsskrá? Hvat er mein­in­gin? Ella er hatta bara vanlig (ella óvanlig) dumm­heit?
Poul Mohr og aðrir ”tjóð­skap­armenn” burdu verið fegn­i­r um at Føroya Lands­stýri kann brúka ta eks­per­it­su og alt tað praktiska, sum ligg­ur í at fáa eina skrivstovu í sam­band við ambassaduna hjá Ríkisfelagsskapinum (Da­n­mark).
Tí Føroyar kunnu, sam­bart Wienerkonventiónina (ikki skrivast Vinar­kon­ven­t­i­ón, sum vissir málspillarar gjarna vilja) um dipl­o­m­at­iska umboðan, hvørki hava ambas­s­adu, generalkonsulat ella konsulat í Íslandi ella aðr­a­staðni. Tú kanst vera nøgd­ur ella ónøgdur við støð­una, sum hon er - men soleiðis er veruleikin.
Tí misbrúkar Poul Mohr sína diplomatisku støðu sum íslendskur um­boðs­maður, tá hann leggur á Dan­mark, og háðandi hvess­ir, at ”teir vilja hava Dan­a­brók­ina hangandi uppiyvir før­oysku sendistovuni” Hatta kann ein diplomatur hvørki siga ella meina!
Og Sjónvarpið dugir ikki síni ting, tá teir kunnu siga sovorið svass, sum citerað er omanfyri! Og ikki eru før­ir fyri at seta bert ein einasta kritiskan spurning.
Frítt spæl fyri grovheitum?
Eg skal at enda bert nevna eina grovheit, sum Poul Mohr sendi út í luftina hend­an dagin, betri var tað ósagt:
”Ísland er tað einasta land í verðini, sum virðir okk­um sum tjóð.”
Hvat skal man siga til slíkt tokusnakk? Og enn ein­a­ferð er orðavalið mis­vísandi, tí meinar hann ”tjóð” sum stat ella natión? Men Ísland man hava sínar int­eres­sur at fremja, tá teir senda so nógvar ráðharrar hend­an­vegin.
Friðarligt samarbeiði millum tjóðir
Til dømis í statinum Stór­a­bret­landi (United Kingdom) eru minst 3 tjóðir, skottar, wal­is­ar og eingilskmenn. Íbúgv­ar­nir á Man, sum tosa manx, eru kanska eisini tjóð. Og teir í Ulster?
Í Suðurjyllandi búgva fólk, sum eru týskarar av nati­o­n­alitet (tjóð). Og sunn­an fyri markið búgva fólk, sum eru danskarar av nat­i­on­al­itet, men sum búgva í Bund­es­re­pub­lik Deuts­ch­land. Í Belgia eru tvær tjóð­ir, Vallonar og Flam­lend­ing­ar. Í flestu londum eru nógv­ar tjóðir saman, og í flestu førum er hetta problemfrítt, ja kanska beríkandi.
Men summastaðni kemur nationalisma og fund­a­ment­a­lisma uppí, og so koma pro­blem­ini. Og so kann ó­bóta­ligur skaði henda.
So, um Poul Mohr kanska meinti, at íslendingar virða føroyingar/Føroyar sum su­ve­r­enan stat, so má tað kall­ast óhóskandi uppí­legg­ing.