Eftir ein steðg, har føroyingar ikki hava hoyrt so nógv til Lenu Andersen og Niclas Johannesen, er gott at uppliva tey bæði aftur á føroysku pallunum.
Tey hava havt nakrar framførslur um ólavsøkuna, og ólavsøkuaftan klokkan 22 framførdu tey í Miðlahúsinum.
Intimkonsert er fyrsta orðið, ið kemur til hugs, tí umframt tónleikadygd, so var hugnin í hásæti hesa løtuna við tonleiki, livandi ljósum og eini lurtarafjøld, ið heilt týðuliga neyt tónlekin.
Sum vant spældi Niclas undir, meðan Lena sang, men Lena tók eisini guitaran í hond. Vøkur løg og vøkur rødd, og so tykist tað eisini, sum spæligleðin veruliga er til staðar.
Hetta var bert eitt av mongum tiltøkum í Miðlahúsinum, tí umframt Lenu, so spældu eisini Spælimenninir og Stanley og Hanus í Miðlahúsinum ólavsøkudagarnar, men konsertin við Lenu var hin einasta, ið lá so seint á kvøldi. Og hetta riggaði væl, tí huglagið var tað rættað, har tónleikur, hugni og livandi ljós rakk hægri eind.
Ongin ivi tykist vera um, at Lena er aftur á føroyskum pallunum við spæligleði og orku, ið smittar, og tað er at fegnast um.
